در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد درویش
محل تولد بوئین زهرا - نصرت آباد


در حال دریافت تصویر  ...
نام اکبر حسن زاده
محل تولد اهر


در حال دریافت تصویر  ...
نام یوسف علی حیدری
محل تولد تاکستان - خورهشت


در حال دریافت تصویر  ...
نام کیومرث آذرنبی
محل تولد شادگان


در حال دریافت تصویر  ...
نام حجت الله کیایی پور
محل تولد قزوین


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد حسین عبداللهی
محل تولد تاکستان - مرگسین


در حال دریافت تصویر  ...
نام فرهنگ ابراهیمی
محل شهادت بانه


در حال دریافت تصویر  ...
نام علی کشاورز ترک
محل شهادت دره مارمیشو آذربایجان غربی


در حال دریافت تصویر  ...
نام ابوالقاسم رشوند
محل شهادت مهران - بیمارستان طالقانی



یک خاطره شهید  فرج الله ابراهیمی


من فقط دو ساعت فرصت دارم

غلامرضا ابراهیمی: شب بود. در محل مأموریت‌مان دور هم جمع شده بودیم و هر کس در رابطه با جبهه، جنگ و شهادت، مطلبی می‌گفت. نوبت به «ابراهیمی» رسید. او گفت: «من دوست دارم همانند مولایم، «ابوالفضل العباس» (ع) شهید شوم.» حرف‌های‌مان تمام شد و همگی خوابیدند؛ اما «فرج الله» نخوابید و مشغول دعا و نماز خواندن شد. گفتم: «بیا تو هم کمی استراحت کن و بخواب که فردا کار زیاد داریم.» در جوابم گفت: «من دو ساعتی بیش‌تر وقت ندارم و نمی‌توانم بخوابم!» من، متوجه مطلبی که گفت نشدم و تا آمدم بیش‌تر سؤال کنم، افراد «کومله» به ما حمله کردند. بچه‌ها هم از خواب بیدار شدند و به مقابله با آن‌ها پرداختیم. در حال درگیری با دشمن بودیم، که ترکشی به «فرج الله» اصابت و یکی از دست‌های او را قطع کرد. در همین حین ترکش دیگری مچ دست دیگرش را هم از بدن جدا کرد. درگیری ادامه داشت. خون زیادی از «ابراهیمی» رفته بود و امکان برگشت به عقب هم نبود؛ اما او مرتباً با فریادهای «الله اکبر»، به دوستان هم‌رزمش روحیه می‌داد و مرتب می‌گفت: «بچه‌ها! حال من خوب است.» «فرج الله» در حالی که ندای «الله اکبر» سر می‌داد، با آخرین تیر دشمن نقش بر زمین شد و من تازه متوجه شدم که دُرست دو ساعت از حرفی که به من زده بود، گذشته است ...!