در حال دریافت تصویر  ...
نام سید علی حسینیان
محل تولد قزوین


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد علی خونبانی
محل تولد قزوین


در حال دریافت تصویر  ...
نام ناصر ذوالقدر
محل شهادت اشنویه


در حال دریافت تصویر  ...
نام مجید فیروزی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسین شتابی بلخکانلو
محل شهادت بیات


در حال دریافت تصویر  ...
نام احمد رضا محمودی
محل شهادت کوشک


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسین مقدم سلیمی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام مکرم سعیدی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام براتعلی نصیری
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام غلام حسین اسدالهی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام صفر علی یوسفی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام ابراهیم علی بهرام خانی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسین اسماعیلی زاده ایزوئی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام سید احمد حسینی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام اسماعیل قموشی رامندی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسن محمدی
محل شهادت دهلران


در حال دریافت تصویر  ...
نام احمد عبداللهی
محل شهادت کلاشین


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسن محمد بیگی سلخوری
محل شهادت لندشیخان مهاباد


در حال دریافت تصویر  ...
نام سید حسن میررحیمی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام رجبعلی اسفرورینی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام حسین مرادی حصاری
محل شهادت بیرجند


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد یزدی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد مهدی شهسواری
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمود آقازمانی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام علی اصغر عاملی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام ابراهیم گروسی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام قاسم تورنگ
محل شهادت منطقه بیات


در حال دریافت تصویر  ...
نام کیانوش کاکاوند
محل شهادت لندشیخان مهاباد


در حال دریافت تصویر  ...
نام فتح الله اکبرشاهی
محل شهادت لندشیخان مهاباد


در حال دریافت تصویر  ...
نام نورالله طاهرخانی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام ایرج عیوضی
محل شهادت شرق بصره


در حال دریافت تصویر  ...
نام معرفت شهبازی
محل شهادت سردشت


در حال دریافت تصویر  ...
نام ابراهیم محمدپور
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام قدرت الله مسگرها
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام محمد حسین خانی
محل شهادت شلمچه


در حال دریافت تصویر  ...
نام علی علی رضایی
محل شهادت شلمچه



یک خاطره شهید  عباس بابایی


خلبان شدن ما با عناعت خداوند بود

ولی الله کلاتی: شهید بابایی در سال ۱۳۴۹ برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا رفت. طبق مقررات دانشکده می بایست هر دانشجوی تازه وارد به مدت دو ماه با یکی از دانشجویان آمریکایی هم اتاق می شد. آمریکایی ها، در ظاهر، هدف از این برنامه را پیشرفت دانشجویان در روند فراگیری زبان انگلیسی عنوان می کردند؛ ولی واقعیت چیز دیگری بود. چون عباس در همان شرایط نه تنها تمام واجبات دینی خود را انجام می داد بلکه از بی بند و باری موجود در جامعه غرب پرهیز می کرد. هم اتاقی او در گزارشی که از ویژگی ها و روحیات عباس می نویسد، یادآور می شود که بابایی فردی منزوی و در برخوردها، نسبت به آداب و هنجارهای اجتماعی بی تفاوت است و از نوع رفتار او بر می آید که نسبت به فرهنگ غرب دارای موضع منفی می باشد و شدیداً به فرهنگ و سنت ایرانی پایبند است. به هر حال شخصی است«غیر نرمال»؛ و پیداست که منظور از آداب و هنجارهای اجتماعی در غرب چه چیزهایی است. همچنین گفته بود که او به گوشه ای می رود و با خودش حرف می زند؛ که منظور او نماز و دعا خواندن عباس بوده است. گزارشهای آن آمریکایی بعدها باعث شد تا گواهینامه خلبانی به او اعطا نشود، و این در حالی بود که او بهترین نمرات را در رده پروازی به دست آورده بود. روزی در منزل یکی از دوستان راجع به چگونگی گذراندن دوره خلبانی اش از او سؤال کردم. او پاسخ گفت: خلبان شدن ما هم عنایت خداوند بود. گفتم: چطور؟ گفت:ـ دوره خلبانی ما در آمریکا تمام شده بود؛ ولی به خاطر گزارش هایی که در پرونده خدمتی‌ام درج شده بود تکلیفم روشن نبود و به من گواهینامه نمی دادند؛ تا سرانجام روزی به دفتر مسئول دانشکده، که یک ژنرال آمریکایی بود احضار شدم. به اتاقش رفتم و احترام گذاشتم. او از من خواست که بنشینم. پرونده من در جلو او، روی میز بود. ژنرال آخرین فردی بود که می بایستی نسبت به قبول و یا رد شدنم در امر خلبانی اظهار نظر می کرد. او پرسش هایی کرد که من پاسخش را دادم. از سؤالهای ژنرال بر می آمد که نظر خوشی نسبت به من ندارد. این ملاقات ارتباط مستقیمی با آبرو و حیثیت من داشت؛ زیرا احساس می کردم که رنج دو سال دوری از خانواده و شوق برنامه هایی که برای زندگی آینده ام در دل داشتم، همه در یک لحظه در حال محو و نابودی است و باید دست خالی و بدون دریافت گواهینامه خلبانی به ایران برگردم. در همین فکر بودم که درِ اتاق به صدا درآمد و شخصی اجازه خواست تا داخل شود. او ضمن احترام، از ژنرال خواست تا برای کار مهمی به خارج از اتاق برود. با رفتن ژنرال، من لحظاتی را در اتاق تنها ماندم به ساعتم نگاه کردم؛ وقت نماز هر بود. با خود گفتم کاش در اینجا نبودم و می توانستم نماز را اول وقت بخوانم. انتظارم برای آمدن ژنرال طولانی شد. گفتم که هیچ کار مهمی بالاتر از نماز نیست. همین جا نماز را می خوانم. ان شا‌ءالله تا نمازم تمام شود او نخواهد آمد. به گوشه ای از اتاق رفتم و روزنامه‌ای را که در آنجا بود به زمین انداختم و مشغول خواندن نماز شدم. در حال خواندن نماز بودم که متوجه شدم ژنرال وارد اتاق شده است. با خود گفتم چه کنم؟ نماز را ادامه بدهم و یا بشکنم؟ بالاخره گفتم نمازم را ادامه می دهم و هر چه خدا بخواهد همان خواهد شد. سرانجام نماز را تمام کردم و در حالی که بر روی صندلی می نشستم از ژنرال عذرخواهی کردم. ژنرال پس از چند لحظه سکوت، نگاه معناداری به من کرد و گفت:ـ چه کردی؟ گفتم:ـ عبادت می کردم. گفت:ـ بیشتر توضیح بده. گفتم:ـ در دین ما دستور بر این است که در ساعتهایی معین از شبانه روز، باید با خداوند به نیایش بپردازیم و در این ساعت زمان آن فرا رسیده بود؛ من هم از نبودن شما در اتاق استفاده کردم و این واجب دینی را انجام دادم. ژنرال با توضیحات من سری تکان داد و گفت:ـ همه این مطالبی که پرونده تو آمده مثل این که راجع به همین کارهاست. این طور نیست؟ پاسخ دادم:ـ آری همین طور است. او لبخندی زد. از نوع نگاهش پیدا بود که از صداقت من خوشش آمده بود. با چهره ای بشّاش خودنویسش را از جیبش بیرون آورد و پرونده ام را امضا کرد. سپس با حالتی احترام آمیز از جا برخاست و دستش را به سوی من دراز کرد و گفت: ـ به شما تبریک می گویم. شما قبول شدید. برای شما آرزوی موفقیت دارم. من هم متقابلاً از او تشکر کردم. احترام گذاشتم و از اتاق خارج شدم. آن روز به اولین محل خلوتی که رسیدم به پاس این نعمت بزرگی که خداوند به من عطا کرده بود، دو رکعت نماز شکر خواندم