شهید، حسین احمدی موقر: ای عزیزان و ای کسانی که خداوند شما را شایسته ی این امتحان قرار داد! او این سختی ها را برابر شما قرار داد تا اگر با ایمان و یقین کامل باشید از مصایب لذت خواهید بُرد، هم چنان که آنانی که خداوند قلب شان را قفل کرده است، نخواهند فهمید. ایشان پیش خود فکر می کنند خداوند آنان را دوست دارد که در کمال سلامت و امنیت به سر می بَرند؛ ولی آنان خبر ندارند که انسان بر اثر زیادی امکانات و رفاه، به شرک و آلودگی روی آورده و ایمانی پوسیده و پوک پیدا می کند و بر عکس، کسانی می توانند از صراط الهی بگذرند که خداوند آنان را بسازد و این سختی ها را انسان باید به جان و دل بخرد که -به قول شهید بهشتی عزیز- «بهشت را به بها دهند؛ نه به بهانه!» آری! زحمت باید کشید و رنج باید بُرد و بدانید که می دانید! من به خانواده ی خودم می گویم: زحمت بکشید و اگر خداوند از الطاف خفیه ی خودش نصیب شما کرد، شاکر باشید. آنان که رفتند، ولی اَمرشان و صاحب شان خداست و او است که از پدر و مادر مهربان تر است و او است که از رگ گردن به ما نزدیک تر است و او است که صلاح و خیر ما را می داند؛ پس یقین کنید و شکیبا باشید و صبر کنید که خدا صابرین و پرهیزکاران را دوست دارد. وقتی دنیا ماندنی و بشر رفتنی است، دیگر چه گریه و آه و زاری؟! اَجرتان را حفظ کنید که همه ی سختی های ما در این دنیا، اَجر اُخروی دارد. شما مِهر دنیا را از دل تان بیرون کنید، خداوند مِهر آخرت را در دل شما جاری خواهد کرد. گول کسانی را نخورید که پیش شما می آیند و گریه و زاری می کنند. هیچ کس بنده اش را از خدا بیشتر دوست ندارد؛ مخصوصاً بنده ای را که در راه بندگی او به قتل رسانده باشند. همه ی ما امانت های خدا هستیم. خدا را شُکر کنید که توانستید امانت های خدا را طوری پرورش دهید که به این لیاقت و فیض عظما نایل گردند. ما آن قدر باید بر این مصایب عزاداری کنیم تا -ان شاء الله- در التزام رکاب امام زمان(عج) چنان انتقامی -که قولش را آقای مان و مولای مان حضرت حجت داده اند- از کسانی بگیریم که ظلم کردند و ائمه ی ما را کُشتند و به اسارت بُردند. اینان به قول خودشان خواستند اسلام را از بین ببرند؛ ولی خدای بزرگ را شُکر که نعمت پیروی و دوستی ائمه را به ما ارزانی داشت. خدایا! ما را از جمله کسانی قرار ده که بتوانیم ادامه دهنده ی راه و روش ائمه باشیم و به سنت آنان -که از طرف تو است- جامه ی عمل بپوشانیم. حسین احمدی موقر

بسمه تعالی ما که راحتیم شما برای چه راحتید ؟ در حفظ احوال بنده کوشا باشید آماده آمدن ما باشید . پشت پا از فاصله ۶ متری زده می شود قال ( امام حسن العسگری) . آمدن ما در دست اقدام است انشاالله که حاصل گردد . خدمت مامان جون و داداش هایم سلام عرض می کنم امیدوارم که خداوند به طول عمر با صحت و سلامت و موفقیت در امورتان عنایت فرماید حال این بنده ناچیز خداوند زیاد هم بد نیست و هنوز زنده ام که آن هم امیدوارم که زودتر طولانی تر گردد و سلام مرا به تمام آن کسانی که هنوز راه می روند برسانید و اعلام بدارید که تا خداوند تبارک وتعالی قدرت رزم و دفاع به ما می دهد خواهیم ماند و استقامت و صبر جزء شعارهایمان است همگی را از راه دور می بوسم هر چند محبت راه دور را نزدیک می کند . باری خدمت خانواده عزیز مهجور سلام مرا برسانید و از طرف بنده به این خانواده ای ایثارگر و شیعه تبریک گوئید که دعاهای پسرشان را مستجاب کرد و خداوند او را به قرب الهی خود برد و به وصال معشوقش رسید . همگی از فامیل و دوستان قدیم و جدید را سلام برسانید . مخصوصاً خواهرها وبرادرم و وابستگانشان را . دیگر عرضی نیست به امید شفاعت محمد و آل محمد (ص) و دیدارشان در دنیا آخرت و به امید روزی که این نهضت بزرگ به رهبری امام عزیزمان به دست صاحب اصلی آقا حضرت صاحب الامر بقیةالله برسد و دیده های ما به جمال نورانی آن حضرت روشن گردد . ابوالفضل و محمد را مواظبت کنید و سعی کنید محبت باعث آن گردد که از تربیت آنان غافل شوی انشاالله توکلتان به خداوند تبارک و تعالی باشد و به امید خداوند شروع و پایان دهیم کارهایتان را . به امید زیارت کربلا . نامه شما که قرار بود به برادر معیری بدهید به دست ما نرسید ولی خوب خبرش رسید . (از واحد چرند و پرند اطلاعات و سخن پراکنی . والسلام حسین احمدی ۱/۲/۶۶