شهید، علی علیرضایی: حال به امید خدا، وجودم را سر تا پا شور و شادی فرا گرفته و در پوست خود نمی گنجم؛ چرا؟ چون عاشقم! عاشق الله و پیغمبرم رسول الله(ص) و امام اولم ولی الله(ع) و نایبش روح الله... به خدا عاشقم!! پدر، مادر، همسر، برادران، خواهران، آشنایان، دوستان و همسایگان! همگی خداحافظ! ما می رویم و باید برویم! خدا گفته شما در راه من باید قدم بردارید و ما هم قدم برداشتیم. امیدوارم قدم هایم در راه رضای خدا باشد و بس و منظور، هدف و مقصود ما همان «الله» واحد و بی همتا است. وقتی هدف او باشد و در راه رضای او قدم برداری، دیگر راهت را پیدا کرده ای و باید تا به آخر بپیمایی.۱ (۱۵۳۰۱۳۵) به امید دیدار در آن دنیا؛ خداحافظ