شهید، على حکمى نجفى: پدر و مادر جان! خدمت شما سلام عرض می کنم. مى‏ دانم که زحمت مرا زیاد کشیدید؛ ولى -به عنوان پسر بزرگ شما- مى‏ خواهم هر بَدى از من دیدید، حلالم کنید. تقاضاى دیگرم این که در تربیت برادران و خواهرانم کوشا باشید تا آن ها هم راه شهیدان را ادامه دهند... بگذارید خوب درس بخوانند. بارى، پدر جان! مدتى از عمرم گذشت و نتوانستم خدمتى براى دین و اسلام و مملکت انجام دهم؛ اما اکنون به این نتیجه رسیدم که باید به فرمان حسین زمان، امامِ امت، خمینى بت‏ شکن لبیک گویم و آزادانه و براى مبارزه با کفر جهانى به جبهه بروم تا بتوانم -در این مدت کوتاهى که از عُمرم باقى مانده است- دِیْنِ خود را به دینَم و مملکتم ادا کنم. برادرانم را بگذارید -تا آنجا که امکان دارد- درس بخوانند. از تمام فامیل ها و دوستان و آشنایان خداحافظى می کنم و مخصوصاً از اهالى روستاى خود طلب عفو و بخشش می نمایم و از همگى مى‏ خواهم، حلالم کنند. (۱۲۴۴۶۹۴) على حکمى نجفى ۲۴/۷/۶۱