شهید، حسن موسى خانى: خداوندا! تو را سپاس که ما را در این برهه از زمان آفریدى و مأموریت و رسالت سنگین خود را بر عهده ی ما نهادى. خدایا! شاهد باش که من این راه را آگاهانه انتخاب کردم و در این راه هیچ گونه تحمیلى نبوده است و قدمى که برداشتم، فقط براى رضاى تو بود. خدایا! مرا توفیق ثابت قدمى در این راه را بده تا استوار و محکم باشم. بنده در نهایت سلامت کامل و به دور از هرگونه کسالتى این وصیت نامه را نوشتم. خدایا! من خود را آماده ی مبارزه با استکبار نمودم و براى رضاى تو کار مى ‏کنم و هرجا که صلاح دیدى، مرا به درجه ی رفیع شهادت نایل گردان. برادران عزیز! این پیروزى بزرگى که نصیب ما شد، چیزى نبود مگر اطاعت از رهبرى و وحدت کلمه؛ پس بیایید وحدت خود را حفظ کنیم و کاملاً گوش به فرمان رهبر باشیم و او هر چه گفت، با جان و دل پذیرا باشیم و همواره علیه استکبار جهانى -به سرکردگى آمریکا، شوروى و منافقین داخلى- ستیز کنیم و تا نابودى آنان دست از ستیز بر نداریم. پدر جان! رسالت بزرگى بر گردن دارى و آن این که اسلحه ی بر زمین افتاده ی مرا بردارى و هم چون امام حسین(ع) همیشه در سنگر باشى و نگذارى سنگر سربازان امام زمان(عج) خالى بماند. اى مادر مهربان! شما هم باید رسالت خود را به اثبات برسانى و چون زینب(س) علیه یزیدیان زمان مبارزه کنى. اى خواهرانم! شما هم مانند حضرت زینب و ام کلثوم(س) راه آنان را ادامه دهید و آبروى یزیدیان زمان را بِبَرید. در شهادتم گریه ی شوق کنید، نه گریه ی ضعف! گریه از این که ما مى‏ رویم و مسؤولیت شما سنگین تر مى‏ شود!! اى همسرم! شما هم باید رسالت همسرى و مادرى را براى فرزندمان به جای آورى. اگر خداوند فرزندى عطا فرمود، هم چون حضرت لیلا(س) فرزندى تربیت کن که به درد اسلام بخورد. پدر جان! آخرین وصیتم این که اگر کسى به ولایت فقیه -که حاکمیت خداوند متعال بر امت اسلام است- اعتنا نکرد و قبول نداشت، در تشییع جنازه ی من شرکت نکند. پدر جان! رهبرمان امام خمینى را تنها نگذارید؛ این رهبر بود که به امت اسلام، هستى و حیات داد. (۱۷۳۶۷۷۷) حسن موسى خانى ۱/۳/۱۳۶۱