شهید، محمد قموشی: من که نتوانستم برای این انقلاب کاری انجام دهم؛ شاید -با شهادتم- توانسته باشم کاری -هر چند بی مقدار- انجام داده باشم. ...و سلام گرم و فراوان به مادر گرانقدرم که شب های خود را برای من به بی خوابی گذراند و تمام عُمرَشْ برای من زحمت کشید و هزاران آرزو برای من در دل داشت. مادر جان! آیا با شهید شدن من ناله و فغان سر خواهی داد یا مثل شیرزن فلسطینی فریاد خواهی زد: من افتخار می کنم پسرم را در راه آزادی اسلام عزیز و مستضعفان داده ام؟! امیدوارم راه دوم را انتخاب کنی و در مرگم هیچ غمی به دل خود راه ندهی؛ بلکه با شنیدن این خبرْ شادی کنی! چون این آرزوی هر انسانی و نیز آرزوی من است. آیا وقتی پسر و جگرگوشه ات به آرزویش برسد، تو ناراحت می شوی؟ حتماً نه! حتی خوشحالم خواهی شد و حلالم خواهی کرد. در آخر می خواهم مرا حلال کنید و پیرو حقیقی انقلاب امام حسین(ع) باشید و سخنان رهبر عزیزمان را -مو به مو- به مرحله ی اجرا درآورید؛ -ان شاء الله. (۱۵۹۸۱۶۸) محمد قموشی