شهید، قربانعلى کوچک تبار: این جانب قربانعلى کوچک تبار، در ساعت ۹ شب ۱/۱/۶۷ این وصیت نامه را مى نویسم. باید بگویم این دنیا فانى است و انسان نباید این قدر به دنیا بچسبد، که در زمان مرگ، مال و منال به درد انسان نمى خورد. باید توشه ی آخرت برداشت که در زمان قیامت به درد انسان می خورد. از شما هم خواهشمندم که آخرت را به دنیا نفروشید! پدر و مادر عزیزم! هر چند من فرزند خوبى براى شما نبودم، اما امیدوارم مرا ببخشید و خانواده ی مرا تا حد امکان سرپرستی کنید. ...و همسر عزیزم! مى دانم که براى شما هم همسر خوبى نبودم، اما امیدوارم تو براى بچه هایم مادر خوبى که بودى، بعد از من هم باشى. اگر خداوند یارى کرد، بر مى گردم و اگر عنایت و خواست خدا بر شهادتم بود، این ها را خواهشمندم انجام دهید: براى من گریه و عزادارى نکنید و در تربیت بچه هایم بکوشید. براستى که ایمان فقط در جبهه ها پیدا مى شود. جوانان و نوجوانان و پیران در جبهه ها براى آسوده زندگى کردن مردم چقدر زحمت مى کشند تا دشمن را نابود کنند. درد دلْ بسیار است که من از نوشتن آن عاجز هستم؛ ولى خدا می داند هر کس که مسلمان است، باید دِیْنِ خود را به اسلام ادا کند و در غیر این صورت باید گفت که فقط شعار داده است.۱ (۱۶۳۵۴۰۹) قربانعلى کوچک تبار ۱/۱/۶۷