شهید، رجبعلی عربلو: شُکر خدا را که توفیق یافتم در این برهه از زمان متولد شوم تا در راه مبارزه ی حق علیه باطلْ شرکت کنم و آنچه را که دارم در طبق اخلاصْ تقدیم ایزد منّان کنم و آنچه حسین(ع) و یارانش و تمام رزمندگان صدر اسلام پروانه وار دور آن می گشتند، من هم آن را بازیابم؛ یعنی شهادت! اکنون که این وصیت نامه را می نویسم، صدای توپخانه ی لشکر کفر همه جا را فراگرفته است و برادران رزمنده تکبیرگویان به جلو می روند. مادر و پدر گرامی ام! هم چون کوهْ استوار و صبور باشید و در میان خودتان با مهربانی رفتار کنید و با همسرم بعد از منْ هم چون خودتان رفتار کنید که در میان مردم خار نباشد و از دختر عزیزم «مهریْ» خوب مواظبت کنید و ایشان را چنان تربیت کنید که یادگاری برای من در میان مردم باشد و نیز او را طوری تربیت کنید که از من به نیکی یاد کنند. از همسرم -که در این مدت زحمات مرا کشیده و مقداری از مشکلات زندگیْ بر دوش شریک زندگی ام بوده است- تشکر می کنم و از ایشان تقاضای حلالیت می نمایم. (۱۵۱۲۴۰۷) رجبعلی عربلو