وصیّت به همسر عزیزم: امیدوارم مرا ببخشى اگر در زندگى از بنده، بدى به شما رسیده است. حلالم کنید، همسر عزیزم! بعضى وقتها به خود مى‏نگرم که چرا من یا تو تنها باشیم، ولى بدان که تنهایى من براى خودم، خانواده‏ام، مملکت و امام امت خیلى فایده دارد. در اینجا بعضى اوقات تنها هستم و گاهى هم کنار دیگر رزمندگان، آنهایى که از همه کس و همه چیز خود دست کشیده و آمده‏اند اینجا براى اینکه از ناموس، مملکت و انقلاب حفاظت کنند. پس این کار وظیفه ی هر شخص ایرانى مى‏باشد که این مراحل را طى کند و از همه چیز دست بکشد، بنابراین، نه خود و نه همسر و نه هیچکس دیگرى نباید ناراحت باشند که چرا فلانى از خانواده‏اش دور است. آخر کسى باید جلوى این کافران را بگیرد. همسرم! نباید ناراحت باشى بلکه باید خوشحال بوده که چنین شوهرى دارى که دارد به عهد خود وفا مى‏کند و این بایستى باعث افتخار و سرافرازى و سربلندى تو باشد که مى‏توانى بگویى: من هم در این جنگ و انقلاب سهمى داشتم./۱۷۳۲۰۱۹ سیدرضا موسوى، مهاباد. ۲۲/۸/۶۳