شهید، جمشید آقاجانی: ای خدای عزیز و مهربان! هیچ لذتی بالاتر از این نیست که حرکت در راه رضای تو کردن و در این حرکت، عزیزترین چیز را -که جان است- فدای رضای تو کردن. ای خدای کریم! ما را محشور با سیدالشهدا(ع)گردان که در سرزمین پر بلای کربلا و در روز عاشورا، عملاً به ما فهماند که عاشق و دوست واقعی الله، آن است که از همه چیز خود بگذرد. سخن عاجزانه ام با برادران و خواهرانی که دوستان شهدا هستند و علاقمندان تداوم داشتن راه اهل بیت، این است که حرکت کردن بر طبق رضای خدا، دارای مشکلات و ایجاد کننده مشکلات است. صبر پیشه کنیم و نمونه این حرکت و صبر، وقایع عاشوراست و اعمال زینب (س) ای پدر عزیزم! فراموش کردنی نیست خوبی هایت؛ حلالم کن. مادر جان! خدا شفا دهد تو را. حلالم کن و از خدا بخواه که گناهانم را ببخشد. خدایا! هیچ امیدی در مصیبت هایم ندارم، جز بخشش و مهربانی تو. خدایا! این جسم ناقابلم را در راهت -که توفیقش را تو دادی- قبول بفرما. خدایا! سالهاست که امید رسیدن به تو را داشتم. خدایا! تو را قسم به شهدا، راه اسلام را -که همگی قربانی راه و هدف الهی آن می باشیم- سر راه ما قرار بده. همسرم، اعظم! حلالم کن و امیدوارم که مرضیه را آن چنان ادب کنی که رضای خدا در آن است. ۲- اگر مرضیه زنده ماند -که ان شاء الله خواهد ماند- بگذارید حتماً و حتماً، درس طلبگی بخواند و قطره ای از اقیانوس نور باشد.۱ (۱۰۰۴۳۸۴) جمشید آقاجانی