شهید، جواد عزیزمحمدی: مادر جان! می دانم شما را تنها گذاشتم و رفتم؛ اما این یک وظیفه ی شرعی بود. انسان باید در راه اسلام از آن هایی که بیشتر از جانش دوست دارد، دست بکشد. مادر جان! اگر چه چند روزی در این دنیای زودگذر تنها هستی؛ اما به عوض آن خوشحال باش که در محضر حضرت باری تعالیْ روسفید هستی. مادر جان! برایم وظیفه ی شرعی بود که به فرمان امام عزیز لبیک گویم و راه پدر شهیدم را ادامه دَهم؛ راهی که یاران امام حسین(ع) رفتند. مادر جان! باید بعد از شهید شدن من، زینب وار زندگی کنی. از شما برادر عزیزم می خواهم که راه پدرمان و راه این جانب را -که راه و خط سرخ شهادت است- ادامه دهی. مادر جان! از شما و تمام برادران و خواهرانم می خواهم که همیشه گوش به فرمان امام عزیز باشید و از خواهرانم نیز تقاضا دارم بعد از شهادتم سکینه وار زندگی کنند؛ طوری که دشمن خوشحال نشود و از همه ی فامیل، دوستان و آشنایان هم می خواهم همیشه به فکر اسلام باشند. (۱۵۱۴۶۴۵) جواد عزیزمحمدی ۱۷/۱۱/۶۴