شهید، عبدالله جهانبخش: مادر جان! اَجل با ما مبارزه می کند و ممکن است موفق هم باشد؛ ولی تومادر! هرگز از مرگ من خود را ناراحت نکن... نمی خواهم برایم زیاد گریه کنی؛ چرا که گریه برای یک شهید مناسب نیست... مرا حلال کن! تو برایم خیلی زحمت کشیدی و به خاطر من خیلی زود پیر شدی؛ لذا نمی خواهم بعد از مرگم اصلاً به فکر من باشی! بیا و فراموشم کن و یا -از این که شهید دادی- شادی کن!! دخترم را خوب بزرگ کنید و عروسش کنید و -اگر امکان داشت- به مدرسه بفرستیدتا آگاه شود و در زندگی به مردم کمک کند و دست ناتوانان را بگیرد. دخترم! سلام... پدر بازوی گرم تو را می بوسد. زینبم! مادرت را دوست داشته باش تا روح پدر شاد باشد. ...و تو ای همسرم! به دخترمان مِهر بِوَرز و بزرگش کن و به خانه ی شوهر بفرست. وقتی بزرگ شد، مزار مرا به او نشان بده و بگو خانه ی پدرت این جا است. (۱۲۰۱۴۵۲) خداحافظ؛ عبدالله جهانبخش