مهری گلنار، همسر شهیدعلی اصغر جمشیدی: آن روزها، سمانه، دخترم کوچک بود، وقتی که همسرم از سر کار به منزل می آمد برای جبران غیبت هایش در منزل، سمانه را به پشت خود سوار کرده و با او اسب بازی می کرد. او سمانه را به پشت خود سوار کرده و دور اتاق راه می رفت و به او می گفت: حالا نوبت توست که اسب شوی و من سوار تو. وقتی دلیل کارش را پرسیدم، گفت: می خواهم به او آموزش دهم که فکر نکند، همیشه باید سواره باشد و دیگران در خدمت او، بلکه زمانی هم باید او در خدمت دیگران قرار گرفته و به مردم خدمت نماید.