شهید، عبدالله مرادى: پدر و مادر بزرگوار و زحمت کشم! وقتى به گذشته فکر مى کنم و یاد زحمات شما مى افتم، خجالت مى کشم و تأسف مى خورم که فرصتى براى جبران آن ها نداشتم؛ ولى خداوند به شما صبر عطا کند. من تربیت شده ی دست شما هستم و این شما بودید که مرا عاشق ابا عبدالله(ع)، گودی قتلگاه، کربلاى حسینى و ائمه اطهار کردید و مطمئناً دست رنج و پاداش خودتان را روز قیامت خواهید دید. اگر جنازه ام را دیدید، شُکر خدا کنید که فرزند شما -ان شاء الله- با ابا عبدالله و على اکبر محشور مى شود و هیچ ناراحت نباشید که خدا مى داند اگر این توفیق را پیدا کنم به آرزوى دیرینه ام رسیدم. به تمام دوستان و آشنایان سلامم را برسانید و بگویید امروز پیروى از امام امت بر همه واجب و لازم است و اگر از امام اطاعت نکنیم، همان وضع صدر اسلام را پیدا خواهیم کرد و -خدای نکرده- به خاک سیاه و ذلت مى نشینیم؛ پس عزیزان! به انقلاب اسلامى کمک کنید و در همه حال یار و یاور انقلاب، اسلام و امام باشید، تا سعادت پیدا کنید. همگان بدانند ما براى اجراى فرمان امام خمینى، امام زمان(عج) و اجراى دستورات قرآن مجید به جبهه آمدیم و اینجا میدان عاشقان خدا است و جبهه میدان پیکار مجاهدان «فى سبیل الله» است؛ پس اگر عشق به خدا دارید به سوى جبهه ها سرازیر شوید تا با وجودتان، ظلم و ظالم را نابود کنید و به آمریکا بفهمانید با جماعت مسلمان و با عاشقان حسین(ع) نمى تواند مقابله کند و کور خوانده است که ایران را شکست دهد. باید دست به دست هم دهیم تا ایران را ابرقدرت نیرومند جهان کنیم؛ -ان شاء الله. ما تا به قدس عزیز نرسیم، دست بردار نیستیم و باید در آن جا به امامت روح الله بزرگ، نماز بخوانیم و انقلاب را به صاحب اصلى اش مهدى صاحب الزمان(عج) واگذار کنیم؛ پس برادران من! هرگز از دامن پُر مهر اسلام و انقلاب جدا نشوید و کوچک ترین حرفى و سخن خلافی راجع به انقلاب و اسلام نزنید که یک وقت متوجه خواهید شد که ضرر کردید. به دامن اسلام و انقلاب برگردید و سعادت ابدى را از خداوند بخواهید.۱ (۱۶۹۴۸۱۶)