شهید، قربان احمدی: به نام او؛ به نام خدا، که از او و برای او هستیم. برای اوست رفتنم و برگشتنم به سوی اوست. انسان باید در راهی سیر کند که سعادتش در آن باشد و به الله سوگند که من سعادت خویش را نمی یابم، مگر در پیمودن خط خونین اباعبدالله الحسین(ع) که راه تمامی شهدای انقلاب اسلامی است. جهاد در راه خدا، گذشتن از علایق نفسانی و حسینی وارد شدن و حسین گونه شدن است. امروز، میدان کار و فردا، بازار مزد است. امروز عمل است بدون حساب و فردا حساب است بدون عمل. دوستان عزیزم! آن گاه که محیط را از همه ی انسانها خالی ببینید، لحظه ای از همه جا قطع نظر کنید و همه ی محتویات خود را کنار بگذارید و از همه جا ببُرید و به سوی خویش برگردید. در غلاف وجود خود فرو روید و به دقت بنگرید که گذشته ها، رفته و آینده، مجهول الحال است. با خود زمزمه کنید که چه خواهیم داشت و تا کِی خواهیم داشت و عاقبت چه مرض و حادثهای به سراغمان خواهد آمد و بالاخره چه روزی و با چه کیفیتی این قفس تن، خواهد شکست و مرغ محبوس روح، پرواز خواهد کرد؟ البته طبیعی است که این مطلب بالاخره شدنی است؛ پس بیندیشیم که به کجا و چگونه خواهیم رفت؟ ...و اما شما ای پدر و مادر و همسرم! بدانید و مطمئن باشید من، امروز در راه جاودانه ام گام نهادم که انتهای آن -ان شاء الله- حکومت مستضعفین جهان است. بارها خودم زمزمه نمودم که شما برای من زحمت بسیار کشیدید و من هم در آخر نتوانستم زحمات شما را جبران نمایم و در حق شما خیلی کوتاهی کرده ام و دین خود را نسبت به شما به طور صحیح ادا نکرده ام؛ ولی می دانم که قطعاً به مکانی خواهم رفت که ابدی است. آنجایی که خداوند رئوف هست و دل پدر و مادر را رحیم آفریده است.۱ (۱۰۲۳۷۴۴) و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته قربان احمدی - ۷/۱۱/۶۲