شهید، سیدهاشم موسوی: خدایا! از تو می خواهم بر این بنده ی حقیرت منت گذاری و مرا در زمره ی کسانی قرار دهی، که -به خاطر تو و در راه تو- در برابر مظالم می ایستند و در این راه جان خود را فدا می سازند. پروردگارا! به این بنده ناچیز خود نیرویی عطا فرما، تا بتوانم در راه میهن و مردم آزاده ی ایران، با دشمن خصم زبون بجنگم؛ اگر چه در این راه به شهادت برسم. مادرم، مادر عزیزتر از جانم! اگر چه می دانم این آخرین دیدارم با توست و نمی توانم روی چون ماه تو را ببینم؛ اما فرصتی است تا شاید بتوانم گوشه ای از زحمات بی وقفه تو را جبران و سپاس گویم. مادر! تو پس از مرگ پدرم، برایم هم پدر بودی و هم مادر و چه رنج ها و مشقاتی که به خاطر ما متحمل شدی. مادرم! اگر چه می دانم از دست دادن ثمره ی سال ها تلاش و زحمت شبانه روزیت بار سنگینی است که تو متحمل خواهی شد؛ اما خود می دانی در راهی به شهادت خواهم رسید، که راه اولیا و انبیا است و از خدا می خواهم تو را صبر عطا فرماید، تا در این راه سربلند و سرافراز از آزمایش الهی بیرون آیی. از شما می خواهم همواره پیرو خط امام باشی و در نمازهای جمعه و جماعت شرکت کنی؛ چرا که این انقلاب، هدیه ی خون هایی است که در راه وطن و آرمان هایش ریخته شده است. در پایان بار دیگر از تو مادرم می خواهم که اگر سعادت شهادت نصیبم گشت، خوددار و صبور باشی و اگر سعادت نداشتم که در این راه به شهادت برسم، امیدوارم بتوانم پس از اتمام دوران خدمت نظام وظیفه ام، جبران گوشه ای از زحمات تو را بنمایم.۱ (۱۷۳۳۰۴۸) سید هاشم موسوی بهمن ۱۳۶۶