شهید قنبرعلى اینانلو: خدایا! تو خود مى ‏دانى در این راه که قدم برمى‏ دارم -فقط و فقط- رضایت تو را مى‏ خواهم و نیز این راهى که آن را هدف خود قرار داده‏ ام، راه سرور آزادگان حسین(ع) و جدش حضرت محمد (ص) است. خدایا! به من توفیق بده تا بتوانم در راه تو حرکت کنم و در درگاهت سربلند باشم. سلام و درود فراوان بر شما؛ اى پدر مهربان، خواهران، برادران، همسر و فرزندانم! اگر قرار است زندگى کنید، زندگى اسلامى داشته باشید و اگر قرار نیست زندگى انسانى و اسلامى داشته باشید، بدانید که مرگ بهتر از این زندگى است. اى همسر، پدر، خواهران و برادرانم! به شما وصیت مى‏ کنم که اگر خداوند سعادتى را که من ندارم؛ یعنى به درجه ی رفیع شهادت نایل شدن به من عطا فرمود، هیچگاه برایم گریه نکنید؛ زیرا روحم از شما آزرده خواهد شد و بدانید این خونهای شهدا است که مى‏ توانند پیکر مُرده ی اجتماع را زنده نگه دارند و به راستى که مردان خدا هیچگاه از مرگ نمى‏ هراسند و مشتاقانه به سوى مرگ مى‏ روند. از شما مى‏ خواهم که آرم سپاه -این آرم مقدس؛ این آرم شهادت و این آرم آزادگى- را بر سنگ قبرم بکشید؛ چون که من به این آرم مقدس افتخار مى‏ کنم و همچنین از شما مى خواهم که پرچم جمهورى اسلامى را کنار مزارم نصب کنید و برافراشته سازید تا تمام جهانیان بدانند که ما براى به اهتزار درآوردن پرچم عدل مهدى (عج) در سراسر گیتى، خون خود را مى‏ دهیم. به راستى که شهادت درى است از درهاى رحمت الهى که فقط روى بندگان خاص خداوند باز مى‏ شود. پیراهن «پاسدار اسلام» زرهى است آهنى که آن را بر اندام جوانمردان مى ‏پوشانند که این جامه ی فاخر در زندگى، لباس شرافت و در آخرت، حریر بهشت خواهد بود. همسرم! به شما وصیت مى ‏کنم که به خاطر خدا صبر داشته باشید و فرزندانم را تشویق کنید که نمازشان را بخوانند و زندگى‏شان را طبق قوانین اسلام قرار دهند و بدان که با این کار بهشت را براى خود خریده ‏اى. اینک از فرسنگ ها راه دور، دست شما و فرزندانم را مى ‏فشارم و صورتهاى نورانى و پُر ایمان شما را مى‏ بوسم. فرزندانم! اگر روزى پدر خود را از دست دادید، نباید ناراحت باشید و احساس تنهایى کنید؛ چون خداوند با شماست. به امید پیروزى هر چه بیشتر رزمندگان اسلام و به امید هر چه زودتر نابود شدن بعثى‏ ها و منافقین مزدور. «حزب الله مى‏ جنگد، مى‏ میرد؛ سازش نمى‏ پذیرد.»۱ (۱۰۹۰۷۹۷) قنبرعلى اینانلو