شهید، امیر باقریان: قبل از هر چیز، امیدوارم که تمامى رزمندگان اسلام، با پیروزى در این حمله نهایى، به آغوش خانواده‏هاى خودشان برگردند. ...و اما موضوع وصیت‏نامه ی این حقیر؛ در ابتدا از خانوادهی خود حلالیت مى‏طلبم و امیدوارم هر بى‏احترامى که به شما کردم، مرا بخشیده باشید. ...و اگر این حقیر، لیاقت شهادت را داشته باشم، قبل از هر چیز از پدر و مادرم مى‏خواهم که صبور باشند و بر سر جنازهام گریه نکنند؛ بلکه خوشحال هم باشند و هیچ‏گونه ناراحتى نکنند و مجلس ختمم را هم تشریفاتى برگزار نکنند. ...و از برادرانم مى‏خواهم که از این انقلاب پیروى کنند و پیرو انقلاب باشند تا خون شهدا پایمال نشود. ...و در پایان از خداوند متعال خواهانم که ما را با شهداى کربلا محشور بگرداند و با لب خندان به قبر بفرستد. ضمناً از امت شهیدپرور هم مى‏خواهم که امام را رها نکنند؛ او را تنها نگذارند و از انقلاب پیروى کنند و به شایعات ضد انقلابیها و بدگویان گوش ندهند و با حضور خود در جبهه‏هاى نبرد حق علیه باطل، از پایمال شدن خون شهدا جلوگیرى کنند.۱ (۱۱۰۱۷۳۰) امیر باقریان ۲۸/۹/۶۵