شهید، محمدحسن شهسواری: خدایا! این قطره خون ناچیز و جان ناقابل مرا در راه گسترش اسلام، از من بپذیر و اگر ارزشش را داشته باشم، قطره خون ناقابلم را -که در راه مکتب ریخته شده است- از من بپذیر. خدایا! به ما جان ده تا در راه تو بدهیم و در راه تو به شهادت برسیم. از خدای بزرگ می خواهم کاری کند تا در راه او قدم بردارم و از شما پدر و مادر گرامی ام می خواهم مرا ببخشید و ممنون هستم که زحمت های زیادی برایم کشیدید. پدر و مادرم! اگر شهید شدم و جنازه ام به دست شما رسید، از شما پدر و مادر مهربان و حزب اللهی می خواهم موقع دفنم «حسین، حسین» بگویید، تا بلکه اربابم حسین(ع) شفاعت من گناهکار را بکند. پدر و مادر گرامی ام! می خواهم که ۳ ماه روزه قضا -که در منطقه بودم و نگرفتم- برایم بگیرید و ۲ سال هم نماز قضا دارم که احتیاطاً برایم بخوانید. دو هزار تومان به بنیاد شهید قزوین بدهید و ۲۰۰ تومان هم به امامزاده حسین(ع) بیندازید و ۲۰۰ تومان هم به فقیر بدهید.۱ (۱۴۴۶۶۱۵) محمدحسن شهسواری ۲۶/۹/۶۵