شهید، نبی الله محمدی: همسرم! باید مرا ببخشی که در مدت ازدواج مان، کم توانستم به تو خدمت کنم و علاجی هم نداشتم. امیدوارم تقصیر را از گردن بنده برداری و به گردن آن از خدا بی خبرانی بگذاری که جنگ را علیه اسلام شروع کردند و نیز امیدوارم در موقعیت و مکانی بهتر از عالَم فانی با شما دیدار کنم. من می روم و همه ی شما نیز خواهید آمد؛ پس در زندگی سعی کنید آزاده باشید تا حرص های دنیا فریب تان ندهد و مواظب باشید دنیا و رنگ های مختلف و به ظاهر فریبنده ی آن، شما را اسیر خود نماید و از آخرت و عالَم اُخروی دور و به عالَم فانی و بی ارزش نزدیک کند. نبی الله محمدی