شهید، بهروز میرزاپور: این جانب بهروز میرزاپور، وصیت نامه ام را اول به نام پُر معنای تو، که لرزه بر اندام ابرقدرت های جهان بشریت می اندازد، شروع می کنم. حمد و سپاس خداوندی را که من حقیر را در عصر امام امت، خمینی بت شکن به دنیا آورد و مرا پیرو خمینی نمود. سپاس پروردگاری را که رهبری بزرگ و عالم، چون خمینی برای راهنمایی ما انتخاب کرد و او چه خوب راهنمایی کرد؛ در رختخواب ذلّت و خواب غفلت بودم، بیدارم کرد و هوشیارم کرد که گول این از خدا بی خبران و این شیادان کثیف را نخورم. خوشا به حال آنانی که در عصر خمینی چشم به جهان گشودند و برای خدا و خدمت به مسلمین هجرت کردند و از جان و مال شان گذشتند. من هم از خدای بزرگ می خواهم مرا از هدایت شدگان به درگاهش قرار دهد. من می خواهم یکی از ادامه دهندگان خط سرخ شهیدان باشم و از خدا می خواهم مرا قبول کند و این جان ناقابلم را بپذیرد. پدر و مادر عزیزم! وصیتم به شما این است که اگر من شهید شدم، برای من گریه نکنید؛ بلکه خوشحال شوید که فرزندی را در این راه دادید. پروردگارا! شهادت را نصیب من بگردان، تا بتوانم با شهادتم خدمتی به اسلام و قرآن کرده باشم. (۱۷۴۹۳۷۱) بهروز میرزاپور ۰۵/۰۴/۱۳۶۲