شهید، رحمت الله داودی معماراملاقدر: خداوندا! پس از بیست سال در گناه بودن امروز سه شنبه مورخ ۲/۱۳/۶۳ ساعت۸ شب در جبهه جنوب این وصیت نامه را می نویسم. ای نویسنده که نامت «رحمت الله داوری» می باشد! اکنون با خداوند سبحان در این فرصتی که داری عهد ببند که دیگر گناه نکنی و از این به بعد نمازت را به موقع بخوانی و در راه راست، خود را بکشانی که تنها راه رسیدن به پروردگار بزرگ می باشد. ...و ای خداوند بزرگ! مرا ببخش و ای خداوند کریم دیگر نمی توانم در گناه باشم و نماز نخوانم و به کارهای بد دست زنم و شیطان را در جسم و روح خودم راه بدهم؛ پس مرا کمک کن و از محبتت بر من بگستر. ...و ای مادرم! مادری که سال ها برایم رنج و بدبختی کشیدی تا مرا بزرگ کردی و امید داشتی که روزی عصای دستت شوم! ولی هرگز برایت کار و رفتار نیکی انجام نداده ام و فقط ناراحت و اذیتت کردم ولی چه از دستم بر می آید جز این که از پروردگار برایت طلب صبر و راضی بودن از مرا بخواهم و -ان شاء الله- خداوند به همه ی مادران صبر و پایداری عنایت بفرماید. ...و اما بدانید که من خودم و به خواست خودم به جبهه آمده ام و -ان شاء الله- که خداوند همه ما را به راه راست هدایت فرماید. الآن ساعت ۸ شب مورخ ۲/۱۲/۶۲ روز سه شنبه است و همه ی بچه های گروهان مان در بیابان گرم خوزستان خوابیده اند و من دارم این وصیت نامه را می نویسم. بعضی از افراد مجرد و بعضی ها زن و نامزد دارند و در فکر و حال خودشان هستند و -ان شاء الله- که این حمله با پیروزی همگانی به پایان برسد و -ان شاء الله- که خداوند به همه ی پدران و مادران، صبر و استقامت عطا فرماید.۱ (۱۲۸۸۳۲۲) رحمت الله داودی ۲/۱۲/۶۲