شهید، محرمعلى فلاح ترک: سپاس و ستایش خداوندى را که به بنده این چنین توفیق عطا فرمود تا در صف رزمندگان اسلام قرار گیرم. انگیزه ی من از آمدن به ارتش و در نهایت کردستان، پاسدارى از قوانین الهى و ادامه ی راه و عاشوراى حسین(ع) است،که تا به امروز خداوند این توفیق را به من داده است تا با اختیار این مسیر را طى نمایم. مشوق من در این راه، بیشتر ایثارگرى و روح مقاومت امت حزب الله است و اگر روزى توفیق کُشته شدن در راه خدا را یافتم، انتظار من از بستگانم این است که با مسرّت و شادى، حسرت یک قطره اشک را به دل دشمنان خدا بگذارند. ...و اما سخنى دارم با پدر، مادر، خواهران و همسرم؛ من یک امانت الهى براى شما بودم؛ مبادا بعداً بخواهید -پیش کسى که از او چیزی نمى دانید- مطلبی بگویید که از اجر من کاسته شود؛ بنابراین با عمل تان راه مرا ادامه دهید. ...و اما تو اى همسرم! گرچه نتوانستم حق همسرى تو را آنگونه که باید ادا کنم؛ ولى این ایثار را هم تو داشته باش که اسلام را بر خودت ترجیح دهى و فرزندمان را -که در دست توست- به خوبى تربیت کنی و به جامعه تحویل دهى. ...و تو اى فرزندم! شاید هنگامی که به بلوغ می رسی، پدرت را نبینى و من از پُل این دنیاى فانى گذشته باشم. به هوش باش که نبى اکرم(ص) روى پدر را در دنیا ندید و نمونه هاى عینى در این جامعه بسیارند. بر مادرت این موضوع فرض است که تو را در کودکى از ظلمات به سوى نور هدایت کند؛ اما بعد از بلوغت، خودت تحقیق کن و اگر لیاقت داشتى به حوزه ی علمیه برو.۱ (۱۵۷۰۳۳۲) ۲/۵/۶۲