شهید، رحیم الله کریمی: قربان مظلومیّتت حسین جان! من برای پاسخ به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» تو به جبهه آمدم. امیدوارم با پیروزی به زیارت قبر شش گوشه ات نایل آیم. ...و اما اگر سعادتِ شهادت نصیبم شد، چه بهتر که در راه خدا و یاری حسین(ع) و حسین زمان، خمینیِ بت شکن به خون خود آغشته شوم و در آغشته شدن به خونِ خود، مهدی(عج) را ببینم؛ مهدی ای که دل ها برای آمدنش خون و جهان ناله گون شد. امام زمان(ع)! یاریمان نما تا این بر دشمنان اسلام فایق آییم. امام زمان(عج)! عنایتی کن تا بتوانیم پاسدار حرمت خون شهیدان باشیم. چند نکته ای هم برای برادران و خواهرانم: امیدوارم امام امت، خمینیِ بت شکن و نایب امام زمان(عج) را تنها نگذارید؛ پشتیبان ولایت فقیه و در راه اسلام عزیز کوشا باشید؛ مساجد را خالی نگذارید؛ بسیج مستضعفان را یاری کنید، که همانا یاری خدا است؛ قدر امام -این نعمت- را باید بدانیم و برای قدردانی از این نعمت، باید یاری کننده ی اسلام عزیز باشیم. برادران! اسلام عزیز تنها است؛ چون تمام کشورهای اَبرجنایتکار، علیه اسلام توطئه می کنند؛ لذا باید هوشیار باشید و به فرامین امام لبیک گویید. ...و اما، ای امام عزیز! من آرزو داشتم تا آن چهره ی ملکوتی را زیارت کنم؛ اما سعادت آن را نداشتم. برادران عزیزم! از شما عزیزان می خواهم پس از من، اولاً در سنگر مدرسه به مبارزه ی خود ادامه دهید تا بتوانید راه خودتان را با فکر انتخاب کنید. ثانیاً یار و یاور اسلام باشید و سلاح بر زمین افتاده ی شهیدان و پرچم خونین اسلام را بردارید و به دشمنان اسلام ثابت کنید که ادامه دهنده ی راه شهیدان هستید. دختر عزیزم، کوچولوی مهربانم! اگر هر موقع به یاد پدرت افتادی، گریه نکن؛ چون دست پُر محبت امام زمان(عج) و دست رهبر سر شما است. دخترم! تو تنها کسی نیستی که -در راه اسلام- پدرت را از دست داده ای؛ بلکه فرزندان معصوم شهدا بسیارند! پس تو هم مانند آنها باش که خدا بزرگ و یاری کننده ی مظلومان است. (۱۶۲۲۱۸۵) رحیم الله کریمی