شهید، قربانعلی تاری وردى: همان گونه که مطلعید در قرعه‏ کشى مکه شرکت کردم که نوبتم سال ۶۳ است تا به حج بروم؛ در صورت شهید شدنْ مادر و اگر نتوانست، همسرم به مکه مُشرَّف شود و اگر همسرم هم نتوانست، وکیل و وصى خودم مى ‏تواند یک نفر را تعیین و به مکه بفرستد. پسر بزرگمْ محمدعلى! از تو درخواست مى‏ کنم تا برادران و خواهرانت به سرانجام (عروسى کردن) نرسیدند، از آن ها جدا نشوى و -ان شاء الله- بتوانى جاى مرا پُر کنى و براى آن ها، مانند پدرى خوب و مهربان باشى. خواهران عزیزم! از شما مى‏ خواهم برایم گریه نکنید؛ عوض آنْ به بچه‏ هایم رسیدگى کنید تا آن ها احساس بى پدرى نکنند. ... بنا به وظیفه‏ اى که احساس نمودم، آماده ی نبرد با بعثیان کافر شدم. این جنگ، یک جنگ معمولى نیست؛ بلکه جنگِ مکتب با تمام کافران است و این مَرام از حسین(ع) به ما رسیده است که فرمودند: زندگى، جز عقیده و جهاد نیست. دوستان عزیزم! امروز روزى است که خداوند -تبارک و تعالى- از ما مردم مسلمان امتحان مى‏ گیرد؛ بیایید -دست در دست هم- از این فرصت استفاده و -چه در جبهه و چه در پشت جبهه- از این انقلاب و اسلام دفاع کنیم. ...و اى امت مسلمان ایران! از روحانیت مبارزْ پشتیبانى کنید؛ چون اگر روحانیت نبود، این انقلاب به پیروزى نمى‏ رسید، که در رأس آن روحانیت، امام خمینى قرار دارد. (۱۱۶۱۰۷۶) والسلام ۳۰/۱/۶۱