شهید، برجعلی رمضانی: اول سلام خودم را به مادر مهربانم می رسانم. پس از سلام، مادر جان! اگر من شهید شدم، برای من زیاد گریه نکن؛ چون تنها من نیستم که در این راه شهید می شوم. من رفتن در این راه را برای خود واجب الهی دانستم؛ لذا افتخار کن که چنین فرزندی داشتی، که برای خدا، قرآن و اسلام، فدا کردی. برادر، خواهر و سایر وابستگانم! برای من زیاد گریه نکنید و ناراحتی نداشته باشید؛ بلکه افتخار کنید. اگر هم احیاناً شهید شدم، مرا در قزوین و در جوار شاهزاده حسین(ع) دفن کنید. در ضمن هر چه قدر بدهکاری و یا طلبکاری دارم، آن ها هم به گردن برادرانم می باشد. حیاطی را که در اسلام آباد با برادرم غلامحسن شریک هستم، نصفش مال من و نصفش مال برادرم غلامحسن است. خانه و زندگی ام را حساب و کتاب کنید و هر چه قرض دارم، ادا نمایید و هر چه ماند، مال فرزندم، طاهره می باشد. من نمی دانم که چه قدر به عیالم می رسد، آن را هم از باقی مانده پول خانه و زندگی ام، پرداخت نمایید.۱ (۱۳۵۰۲۱۷) برجعلی رمضانی ۰۸/۰۱/۱۳۶۶