شهید، احسان نوفلاح: وصیت نامه ی خود را با این کلام قرآن شروع می کنم، تا به آن هایی که در موقع دیدن شهید می گویند: «حیف شد!... جوان بود!... مُرده است!» بگویم: «خداوند در قرآن کریم می فرماید: «مپندارید کسانی که در راه خدا جهاد کردند و کُشته شدند، مُرده اند؛ بلکه آن ها زنده اند و نزد خدای خود روزی می خورند.» بنا بر این سفارش من به پدر، مادر، امت حزب الله و هم چنین فامیل این است: هنگامی که کسی به شهید مُرده می گوید، در مقابل او این آیه را بخوانید، که ارزش شهدا را کمی درک کند. من در این جا می گویم: این راه را با چشمانی باز انتخاب نمودم و هیچ شکی در حقانیت آن ندارم و امیدوارم شما نیز چنین باشید -که هستید- و دیگر این که نماز را سبک نشمارید؛ هر چند که من مقداری در انجام این فریضه ی بزرگ سستی نمودم، که امیدوارم خداوند مرا ببخشد و توبه ی مرا پذیرا باشد و دیگر اینکه از خانواده ی خود می خواهم در شهادتم صبر را پیشه ی خود سازند، که اَجر خانواده ی شهدا و صابرین، پیش خداوند عظیم است. امیدوارم فیض عظمای شهادت نصیبم شود، که -ان شاء الله- خواهد شد. اگر از نظر مادی بخواهم برای خودم وصی انتخاب کنم، چیزی ندارم که به آن اشاره کنم. (۱۸۰۲۹۹۵) احسان نوفلاح ۲۷/۰۹/۱۳۶۵