شهید، رحمان عبادی: برادران و خواهر عزیزم! از شما برادران خواستارم که بعد از شهادتم نگذارید اسلحه ام بر زمین بماند. یک مقدار به اولیاء الله و شهدای دیگر و دین، مکتب و قرآن تان فکر کنید و بیندیشید و امام عزیزمان را تنها نگذارید. شما نمی خواهد به مسؤولین نگاه کنید، شما به اولیای خدا نگاه کنید و فکر کنید و آن ها را الگو قرار دهید و راه خودتان را انتخاب کنید. خدایا، مولای من و معبودا! از تو می خواهم اگر این بنده ی حقیر را لایق دانستی و قبول کردی، مرا از دنیای فانی بِبَر که دوست دارم پیش مولایم حسین(ع) در آن دنیا خجل، شرمنده و سرافکنده نباشم و بدنم را تکه تکه فرما تا پیش علی اکبر حسین(ع) شاد و سربلند باشم. خدایا! روز قیامت مرا موجب شفاعت دوستان شهیدم و مولایم قرار بده و مَپسند که از آن ها جدا باشم. خدایا، پروردگارا و معبودا! روز قیامت با رحمانیّت خود با من رفتار کن که اگر در آن روز با عدالتت با من رفتار کنی، وای بر منکه از آن روز خیلی می ترسم. پدر و مادر عزیزم! هر چیزی خمسی دارد. مرا هم از میان هفت فرزند خودتان -ان شاء الله- به عنوان خمس به درگاه خداوند متعال تقدیم کنید. رحمان عبادی