شهید، بیژن قلی نژادجهانگیر: برادر بزرگوار و مادرم و تنها مونس زندگی ام! از اینکه ممکن است شما را در این دنیا تنها بگذارم، متأسفم و از یک طرف نیز خوشحالم؛ چون به خاطر خدا و در راه خدا فدایی دین اسلام هستم و می خواهم جانم را در راه اسلام عزیز، ایران دوست داشتنی و تمام هم وطنانم قربانی کنم تا در سایه ی اسلام همگی راحت باشند. ممکن است من مسلمان خوبی نباشم؛ ولی خداوند توبه پذیر است و گناهان مرا نیز -ان شاء الله- می بخشد. برادرم! من به جبهه ی جنگ می روم، که اگر دشمنان اسلام را نابود کردیم، موفقیم؛ ولی اگر به دست کفار شهید شدم، شما موظف هستید به حساب های من برسید. من در دوران زندگی ام مادر، همسر، بچه و همه ی خانواده ام را دوست داشتم و همیشه به فکر خوشبختی آن ها بودم. از شما می خواهم از مادرم به خوبی نگهداری کنی و نگذاری ناراحت شود و گریه کند؛ چون مادر گوهری است که بعد از فقدانش، قیمت آن معلوم می شود.۱ (۱۵۹۷۵۱۵) ۰۸/۰۷/۱۳۵۹