شهید، محمدتقى قربانى: به جبهه آمدم تا به نداى «هل من ناصرٍ ینصرنى؟» امام حسین(ع) لبیک گفته باشم؛ مگر نه اینکه یکى از اصول مکتب ما جهاد است؟! پس چرا خیلى ‏ها از آن شانه خالى مى‏ کنند؟ اینان هم آن هایى هستند که امام حسین(ع) را تنها گذاشتند!! حسین جان! اگر کوفیان تو را تنها گذاشتند؛ ولى ما جوانان هرگز فرزندت را تنها نخواهیم گذاشت و هم چون على اصغر و على اکبر به شهادت مى ‏رسیم و هم چون زینب(س) راهت را ادامه مى‏ دهیم. خواهران و برادران! مبادا دین خدا و یاور او امام خمینى را تنها بگذارید؛ روحانیت مبارز در خط امام، از جمله حضرت حجت الاسلام باریک بین را یارى کنید؛ رزمندگان را رها نسازید؛ پایگاه هاى بسیج و سپاه و مساجد را مستحکم کنید. خانواده ی عزیزم! اگر شهید و شمع راه آیندگان شدم، مرا در گلزار شهداى قزوین دفن کنید؛ برایم گریه نکنید که دشمن شاد مى‏ شود؛ براى حسین(ع) گریه کنید و در کارها، خدا را در نظر داشته باشید. به تمام خواهران و برادران این پیام را دارم که: در کلیه ی راهپیمایى‏ ها -که از سوى مسؤولین برگزار مى‏ شود- شرکت کنید و صبر را پیشه ی خود سازید که خداوند با صابران است. من به کسى بدهکار و از کسى طلبکار نیستم. اگر شهید شدم، از برادرانم مى ‏خواهم فرزندانم را بزرگ کنند تا مانند من رزمنده باشند. همگى شما را به خدا مى ‏سپارم و اگر احیاناً به کسى بدى کردم، مرا ببخشد؛ زیرا خداوند انسان هاى بخشایشگر را دوست دارد.۱ (۱۵۹۰۴۱۸) محمد تقى قربانى