خدمت پسر عمه عزیزم، حسین و اما از اینجا بگویم، اینجا وضعش خیلی خرابتر از آنجاست. هر روز هواپیماهای عراقی اینجا را بمباران می کنند، اتفاقاً دیروز نزدیکی های ما را بمباران کردند و ۵ نفر از اهالی روستا را کشتند و از آن طرف هم از طرف مرز که در ۱۰ کیلومتری ماست، با توپخانه شهر سر دشت را کوبیدند که چند تا خانه را از بین برد و چند سرباز و چند تا از اهالی را شهید کردند که اخبار اصلاً اشاره ای به آن نکرد، از طرفی هم دمکراتها به سربازان تأمین جاده ژاندارمری کمین زدند و همه را درجا شهید کردند. البته تعداد آنها را دقیقاً نمی دانم، ولی در حدود ۲۰ تا ۳۰ نفر بودند که جنازه ها را با هلی کوپتر به ارومیه بردند.... خلاصه وضع اینجا خیلی قاراشمیش است، تازگی ها بند کرده اند به مین یابها و آنها را به رگبار می بندند که تا به حال چند نفر از مین یابهای گروهان ما را شهید کرده اند و الآن صبح ها با ترس و لرز پایین می رویم، بالاخره جان است دیگه! خوب حسین جان از این حرفها که بگذریم گویا قرار است این گردان که دسته ی ما مأمور به این گردان است، جول و پلاس خود را جمع کرده و برود جلوتر و شاید در عملیات والفجر۴ شرکت کند. خدا می داند، البته اگر برود ما هم باید برویم... شهید حسیـــن ناظـــری/ ۴/۶/۱۳۶۲