امیر سرلشکر شهید خلبان مصطفی اردستانی: در طول جنگ ، هواپیماهای شکاری نیروی هوایی پس از انجام مأموریت و هنگام بازگشت به خاک میهن اسلام به خاطر وجود رادارهای دشمن ناچار بودند تا در ارتفاغ پایین و با سرعت زیاد پرواز کنند ؛ به همین خاطر گاهی با هواپیماهای دشمن اشتباه گرفته می‌شدند و مورد حمله پدافند خودی قرار می‌گرفتند . در آن شرایط این موضوع در روحیه خلبانان شکاری تأثیر منفی گذاشته بود وشهید بابایی با توجه به مسؤولیتی که داشت درصدد بود تا این نقیصه را به نحوی برطرف کند . او سرانجام با خوش فکری خاصی که در کارهای عملیاتی از خود نشان می‌داد ، طرحی را ابداع کرد که تا پایان جنگ به عنوان یک طرح جامع و موفق از آن بهره‌برداری می‌شد و با اجرای آن ، ضمن نجات جان خلبانان ، توانست به روند سازماندهی و عملیات جنگی در نیروی هوایی سرعت بدهد. او اندیشیده بود که بین پایگاه‌های نیروی هوایی در جنوب و جبهه‌های جنگ فاصله زیادی وجود ندارد؛ به همین خاطر مسیری را از پایگاه ‌تا محور‌های مقدم جبهه ترسیم کرد و ضمن شناسایی مقرهای توپ ‌های ضد هوایی که در این مسیر قرار داشتند برای هر کدام از مقرها خلبانی را درنظر گرفت ؛ زیرا خلبانان هم از نظر تاکتیک‌های هوایی و هم از نظر شناسایی هواپیماهای خودی از دشمن ، اطلاعات بیشتری داشتند . از آن پس هرروز ، قبل از طلوع آفتاب ، این خلبانان در حالی که لیس پرواز هواپیماها و ساعت حرکت آنها را در اختیار داشتند ، بر سر مواضع پدافندی گمارده می‌شدند و در طول روز، هر هواپیمایی را که طبع لیست از قبل تعیین شده ، به مواضع پدافندی نزدیک می‌شد به پدافند اطلاع می‌دادند و توپچی از شلیک به آن هواپیما خودداری می‌کرد . این کار در برگشت هواپیماها از خاک دشمن هم ادامه داشت . در طول جنگ میزان موفقیت عملیات‌هایی که با استفاده از این طرح انجام می‌گرفت بالای ۹۰ درصد بود و احساس می‌شد که با اجرای این طرح خلبانان در پرواز ، آرامش خاطری بیشتری دارند.