شهید، حسن محمدرحیمی ها: پدر و مادر بزرگوارم! وقتی می خواستم به اینجا بیایم، دلم برای شما می سوخت؛ ولی چه کنم که موقعیتِ زمانه اقتضا می کند که جوانان به جبهه ها بروند و بجنگند، تا رستگار شوند. به امت شهیدپرور بگویید که اگر جنگ ادامه یافت، از رفتن بچه هایشان به جبهه ها جلوگیری نکنند و مانع آنها نشوند و بگذارند تا آنها هدف شان را دنبال کنند. همیشه دعاگوی امام باشید و مبادا او را -چون مردم کوفه- تنها بگذارید؛ همین طور دعاگوی سلامتی تمام یاران باوفایش باشید؛ کمک به رزمندگان را از هر لحاظ فراموش نکنید؛ سنگرها را خالی نگذارید؛ مسجد، مدرسه، نماز جمعه و جبهه ها را فراموش نکنید؛ مبادا با ضد انقلابیون نشست و برخاست کنید و هر کس هم ضد انقلابی حرف زد، توی دهانش بزنید و خاموشش کنید؛ مادران و پدران شهدا را دلداری دهید. ...و ای مادر عزیزم که چهره ی رئوف و مهربانت از دیدگانم نارفتنی است! امیدوارم با شهادت من هیچ گونه خللی در اراده ی آهنینت وارد نشود. ای کاش من هزار جان می داشتم و در راه اسلام عزیزم می دادم. (۱۶۶۹۳۶۲) حسن محمدرحیمی ها ۲۸/۱۱/۶۲