شهید، علی اکبر حیدری: حال که این وصیت نامه به دست شما عزیزان رسیده است، در ابدیت قرار گرفته ام و از شما فقط تقاضای بخشش می نمایم و امیدوارم که مرا حلال کنید و ببخشید. برادران و خواهرانم! مرا ببخشید که نتوانستم برادر خوبی برایتان باشم و از طرفی مثل همیشه بی خبر به جبهه برگشتم. خدا می داند که تقصیری نداشته و عشق مبارزه را دارم و این که من هم همانند سایرین خودم را مسلمان بدانم و تسلیم باشم. ای برادران و خواهران مسلمان و ای شاهدان زنده و ای تداوم بخشان انقلاب امامان! خدای ناکرده اهل کوفه نباشید و امام را تنها نگذارید. امشب در مورخ ۵/۱/۶۱ که این وصیت نامه را می نویسم، قرار است حمله کنیم و امیدوارم که بتوانم به دیدار معشوقم بروم و اگر در این حمله به شهادت رسیدم، یعنی دین خود را نسبت به خدا انجام داده و اگر پیروز برگشتم که باز هم به ندای حسین(ع) لبیک گفته ام. به برادران و خواهرانم بگویید هیچ ناراحت نباشید و در مجلس ختم من حضور داشته باشید و همان طور که در عروسی من می خواستید شرکت کنید، در تشییع جنازه من شاد باشید.۱ (۱۲۵۱۸۱۸) علی اکبر حیدری