شهید، حجت اسدی: بسم رب‌الحسین(ع). اینجانب حجت اسدی در کمال صحت و سلامتیT وصیت‌نامه ذیل را در بیستم بهمن سال نود و چهار مرقوم نموده‌ام. امید است مورد توجه قرار گیرد: بنده d حقیر پس از سالها حسرت و به دل داشتن آرزوی عاقبت به خیری و شهادت در راه خدا امیدوارم و در حالی این وصیت‌نامه را می‌خوانید که توفیق شهادت نصیب من حقیر گردیده باشد و الا که ان شاءا... در راه خدمت به اسلام و مکتب اهل‌بیت از این دار فانی وداع گفته باشم. بعد یک عمر نوکری و ذاکری در خانه اهل‌بیت و امام حسین(ع) از ارباب بارها خواسته‌ام که مزد قبولی نوکری ام را شهادت عنایت فرماید. لیاقتی که برای بندگان عاص همچون من که عمرم را به گناه و معصیت سپری کردم خیلی دست‌نیافتنی و سخت شده است. اما امیدوارم در دفاع از حرم اهل‌بیت بالاخص عمه جان امام زمان(عج) اولیا مخدره بی‌بی زینب کبری(س) این مزد عبد عاص داده شود. و ما بعد، اول: از پدر و مادرم عذرخواهی و حلالیت می‌طلبم که میدانم فرزند و اولاد قابل تکیه و دست‌گیری نبودم و باعث آزرده خاطری ایشان در بعضی اوقات شدم. دوم: از همسر باوفا و مهربان و همراه من که تو این سالها به واقع همیشه در تمام مشکلات زندگی و سختی‌ها دوشادوش من بوده و بهترین رفیق و همراه من بوده که در خیلی از موارد از خواسته‌های خودش بخاطر من گذشت کرده و با اخلاق من ساخته است، کمال تشکر را دارم و امیدوارم بخاطر همه کاستی‌ها، کمبودها، بداخلاقی‌ها و ... مرا حلال کند و از اینکه نتوانستم تا آخر کنارش باشم، مرا ببخشد. سوم: از پسرانم محسن و مجتبی و محمدحسین خیلی عذر می‌خواهم بخاطر اینکه پدری خوب برایشان نبودم و نتوانستم حق پدری را آنطور که باید و شاید در حقشان ادا کنم. خواهشی که دارم این است که از مادرتان به خوبی و به نحو احسن و مثل دو تا چشمتون مراقبت کنید و نگزارید غصه و غم پیرش کند. خیلی مواظب مادرتان باشید و همه جوره ازش مراقبت کنید. چهارم: از همه بچه‌های هیات حسین جان، بخاطر کم‌کاری، بداخلاقی و احیانا حق‌الناس که بر گردن بعضی‌ها مونده و نشد حلالیت بطلبم عذرخواهی می‌کنم و حلالم کنید. محکم و با اراده پرچم اباعبدا... را در هیات به اهتزار درآورید و سال‌های سال با نیت و خلوص بیشتر، چراغ هیات را روشن نگه دارید و نگذارید شیطان و نفس موجبات اختلاف و کم‌سو شدن چراغ هیات را فراهم کند. ان شاءالله عاقبت به خیری و شهادت نصیب همه ما شود. در آخر سفارش می‌کنم خودم و همه را به رعایت تقوای الهی. هر چند خودم اهل مراعات نبودم ولی کلام قرآن و معصوم را همه باید انجام دهیم. خدایا ببخش گناهانی که لذتش رفت و مسوولیتش ماند. میخانه را نبستند/ جام مرا بشکستند. دیگر پس از شهیدان/ عمرم ثمر ندارد. به امید دیدار در جوار سیدالشهداء در جنت‌الحسین(ع) حلالم کنید. ۴۳۲۳۵۱۹۴۶۱ عبد حقیر ۲۰/۱۱/۹۴ بیستم بهمن نود و چهار

سال ۱۳۶۰ شمسی آخرین روز تابستان را سپری می کرد و خزان پاییزی در حال طلوع بود و روزگار لباس تابستان از تن برکنده و به آغوش پاییز می رفت که صدای نوزادی در گوش زمین پیچید و طفلی پای به عرصه گیتی نهاد که چهار دهه بعد با همرزمانش حماسه ای رقم زدند که تا تاریخ ادامه دارد، شرح دلاوری هایش لالایی شب های کودکان عاشق ولایت است. شهید حجت اسدی همچون فرزندان خالص و بی ریای این مکتب الهی، پای در عرصه آموختن معارف دین نهاد و کمال و تعالی را در گوش جان سپردن به دروس طلبگی و ملبس شدن به لباس فاخر روحانیت یافت. اما این عرصه هم او را راضی نساخت و زمانی که مشاهده کرد تکفیری ها اسلحه به سوی حرم زینبی(س) گرفته اند، به دنیا و زیبایی های آن پشت پا زد و راهی دیار عشق و حماسه، دیار مردانگی و فتوت شد و در خیل آسمانی های مدافع حرم جاودانه شد. صفحات تقویم روز ۲ اسفندماه سال ۹۴ را نشان می داد و ۳۴ سال از عمر جوانی می گذشت که عشق را در دفاع از حرم اهل بیت(ع) یافت و در حالی که سطح ۳ حوزه را می گذراند، دفاع از حریم را با دفاع از حرم آمیخت و در خیل آسمانی ها، جاودانه شد. آری، طلبه شهید مدافع حرم حجت اسدی؛ شیرمردی از رادمردان تاریخ، خون پاک خویش را نثار کرد تا پای نامحرم به حریم امن زینبی (س) گشوده نشود و پس از ماه ها جهاد و پیکار با تکفیر، شهد شیرین شهادت نوشید و در گلزار شهدای قزوین آرام گرفت. توجه به نماز اول وقت و جماعت از خصلت های نیک وی بود و اگر هم در منزل بود نماز را با خانواده به جماعت می خواند. از ویژگی های اخلاقی اش ساده پوشی بود، به اعتراف نزدیکانش کم حرف و بیشتر اهل عمل بود و رضایت والدینش برای او اهمیت زیادی داشت. دائم الوضو بود و به مسائل محرم و نامحرم حساسیت داشت. ۱۷ بار برای زیارت سیدالشهدا(ع) عازم سفر عتبات شد و دلداده اهل بیت(ع) بود و با روضه خوانی و مداحی برای اهل بیت(ع) در نشر معارف دینی فعالیت گسترده ای داشت.