• شهید، خسرو دادایی: من راهی را دریافتم که نه بالاجبار، بلکه آگاهانه می باشد؛ راه من، راه حسین(ع) و لبیک گفتن به ندای «هل من ناصر ینصرنی» اوست. این وصیت نامه را برای این می نویسم که فکر می کنم به شهادت می رسم؛ البته خودم شخصاً این لیاقت را در خود نمی بینم و خداوند متعال یک مرگ بیشتر برایمان قرار نداده است؛ اما چه نیکوست مرگی که با عزت و شرف باشد. پروردگارا! زمانی که تمامی روزهای مان عاشورا و زمین های مان کربلا و ماه های مان محرم و محراب مان قتلگاه و بهشتی های مان، حسینی وار و مظلوم شهید می شوند و تمامی جبهه های مان پُر از بدن های خونین علی اکبرهای زمان است و دشمن پَست و فرومایه کفر جهانی، آب را چون تاسوعا و عاشورا به روی مان می بندد و خانه و کاشانه ما را چون خیمه های حسینی در میان شعله های خود می سوزاند؛ خدایا! می خواهم من نخستین کسی از خانواده ام باشم که به کشته شدگان راهت اضافه می گردم. به مادرم بگویید مرا به خاطر فرزند خود بودن دوست نداشته باشد. مادرم! دوستم بدار چون فرزند اسلامم و هدفم آزاد ساختن اسلام و محرومان جهان می باشد. اگر هر روز کاروان سرخ پوش شهیدان از کوچه ها و خیابان ها و دهکده های مان بگذرد و تمامی خیابان ها و کوچه های مان نام شهیدان شود و پرچم عزا در وجب به وجب میهن مان نصب شود و نخل غم در سینه های مادران کاشته شود، کافران بدانند هرگز دست از یاری خدا و امام مان بر نخواهیم داشت. ...و شما را به اطاعت از خدا و امام زمان(عج) و نایب بر حق او و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، خمینی بت شکن وصیت می کنم. پدر و مادر عزیزم! دوست دارم وقتی خبر شهادت من به گوشتان رسید، اصلاً ناراحت نشوید و گریه و زاری نکنید تا دشمن شاد نشود؛ چون پسرتان راهی را انتخاب کرد که حسین گونه و حسینی وار بود. مادر عزیزم! از تو می خواهم امام را تنها نگذارید و همیشه در کنار او و در کنار پرچم «لا اله الا الله» باشید. نماز جمعه و نماز جماعت را هرگز ترک نکنید. با اخلاق اسلامی با مردم رفتار کنید و در هر کجا به یاد خدا باشید. به جبهه های اسلام کمک کنید. برایم نماز قضا بخوانید تا شاید خداوند متعال از گناهانم درگذرد؛ زیرا من چشم به رحمت او دوخته ام و از شما می خواهم، از بدی هایی که به شما و اهل خانه کرده ام حلالیت بطلبید. مادر جان! هیچ وقت فکر نمی کردم که شهادت نصیبم شود؛ ولی همیشه ذکرم این بود که شهادت کمال انسانی است. بلی؛ مادر خوبم و پدر گرامی ام! من به آرزوی دیرینه خود، همچون حسین، سیدالشهدا(ع) رسیده ام. به امید پیروزی لشکر اسلام بر کفر جهانی.۱ (۱۲۸۳۸۷۲) خسرو دادایی