در حال دریافت تصویر  ...
نام حسین حسین آبادی
نام پدر کریم
نام مادر صغری خانم
محل شهادت سردشت

بیوگرافی
حسین‌آبادی، حسین: بیست و چهارم تیر ۱۳۴۲، در شهر قزوین دیده به جهان گشود. پدرش کریم (فوت۱۳۴۴) و مادرش صغراخانم نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. چهارم تیر ۱۳۶۶، با سمت معاون فرمانده گروهان در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر و پهلو، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

محل تولد قزوین تاریخ تولد ۱۳۴۲/۰۴/۲۴
محل شهادت سردشت تاریخ شهادت ۱۳۶۶/۰۴/۰۴
استان محل شهادت آذربایجان غربی شهر محل شهادت سردشت
وضعیت تاهل متاهل درجه نظامی
تعداد پسر ۱ تعداد دختر ۰
تحصیلات دوم متوسطه رشته علوم اجتماعی(خدمات
عملیات سال تفحص
محل کار بنیاد تحت پوشش
مزار شهید قزوین - قزوین


در صورت داشتن تصاویر یا اطلاعات بیشتری از شهید می توانید آنها را در اختیار ما قرار دهید تا در سایت قرار گیرد

   
عنوان         فایل   
متن
تصاویر
اسناد
وصایا
شهید، حسین حسین آبادی: درود و سلام ما بر شهید مظلوم، حسین زمان، دکتر بهشتی و ۷۲ تن از یاران وفادارش که در میان آتش و خون جان خود را نثار اسلام و مسلمین کردند، تا دست خیانت پیشگان را نزد امت اسلام باز و افشا نمایند. الحمدلله مردم ما هوشیارانه از اول انقلاب تا به حال و تا آن جایی که در توان داشته اند، برای اسلام و انقلاب کار کرده اند و می کنند و همین طور که می بینیم جنگ را خود مردم اداره می کنند. من به عنوان یک برادر کوچک تر به شما مردم هوشیار و همیشه در صحنه وصیت می کنم: خانواده ی شهدا را تنها نگذارید و هر چند وقت، به منزل آنها رفته و روحیه گرفته و به آنان روحیه بدهید. به قول امام «خانواده ی شهدا چشم و چراغ این ملت هستند»؛ لذا مگذارید که این چراغ -خدای نکرده- خاموش بشود. اگر ما در کار خانواده ی شهیدی اهمال و سستی نماییم، به خون شهدا و اسلام خیانت کرده ایم؛ چرا که آنان از فرزند خویش گذشته و آنها را فدای اسلام و سربلندی ما و ملت نموده اند و همین باعث مدیون بودن همگی ما مقابل این خانواده های معظم است؛ ولی من به نوبه ی خود هیچ کاری برای خانواده ی شهدا نکرده ام. من از شما مردم می خواهم که چون حقیر، غرق در مال دنیا و فریب های آن نشوید و جلوه های چند روزه را به ازای مجاورت با جلوه ی حضرت حق در آخرت معاوضه ننمایید؛ پس هر چه دارید برای اسلام و انقلاب اسلامی بدهید، همچون ابا عبدالله، امام حسین(ع) که در صحرای کربلا حتی از علی اکبر(ع) خود گذشت و در حالی که جوان برومندش بر زمین افتاده و در میان خون خود می غلطید، مشتی از خونش را برداشته و به هوا پرتاب کرده و گفت: «پروردگارا! شاهد باش که حسین(ع) هر آنچه داشت در راه تو فدا نمود.» ما هم باید از این شیوه ی امام حسین(ع) درس بگیریم، که الحمدلله تا آنجا که توانسته اید، انجام داده اید.۱ (۱۲۲۷۵۹۷) برادر حقیر شما؛ حسین حسین آبادی سردشت؛ منطقه عملیاتی ۳۱/۰۳/۱۳۶۶