شهید، خانوردی شیخ آقاجانی: ...و اما وصیّتم به دوستانم و مردم محترم زیاران؛ ما این راه را شناختیم و رفتیم؛ ولی شما مسؤول پیگیری راه شهدا هستید؛ هم چنان که تا به حال در خدمت اسلام و مسلمین و جمهوری اسلامی بودید و کمک کردید. بدانید که فقط همین ها برای تان می ماند؛ پس بیشتر به انقلاب، اسلام و جمهوری اسلامی کمک کنید. سعی کنید پشت سر خانواده های شهدا و خود شهدا غیبت نکنید! همه شهدا به زندگی علاقه داشتند؛ ولی چون اسلام را در خطر دیدند، رفتند تا دشمن متجاوز را عقب برانند. هدف اینان دفاع از اسلام و مملکت و جمهوری اسلامی ایران است؛ نه این که این ها زندگی را دوست نداشتند و ندارند و از جای گرم و خانه هایشان بَدشان می آید؛ بلکه این ها در خانه خود بسیار راحت بودند و یک زندگی متوسطی داشتند و دست شان به دهان شان می رسید و محتاج کسی هم نبودند و فقط به خاطر خدا و فرمان امام امت به جبهه رفتند تا متجاوز بعثی را نابود کنند. حالا اگر شهید شدند، راضی هستند و اگر نشدند، مجاهد فی سبیل الله هستند. پس ما که شهید شدیم، هدف مان رضای خدا بود و چیز دیگر نبود؛ پس شما هم سعی کنید مسجدها را پُر و وحدت را حفظ و جبهه ها را تقویت کنید تا خدا از شما راضی باشد و مثل آن هایی نباشید که نامه و شعار دادند و امام حسین(ع) را دعوت کردند و بعد نایب امام حسین(ع) یعنی حضرت مسلم را تنها گذاشتند. ...و این را بگویم که این دو روز دنیا ارزشی ندارد؛ پس ای برادران! به بزرگترها احترام بگذارید و غرور، خودپرستی، خودبزرگی و خودخواهی را از خود دور کنید و به مردم نشان دهید که اسلام دین احترام، خوبی ها و دین ارزش هاست. پس سعی کنید با همدیگر خوب باشید. ...و اما ای مردم محترم زیاران! از شما می خواهم، اگر هر کس از من بدی دیده است مرا ببخشد و از خانواده ام می خواهم ناراحت نباشند و گریه نکنند؛ به خصوص از همسرم.۱ (۱۴۴۷۸۰۹) خانوردی شیخ آقاجانی ۲۹/۱۱/۱۳۶۵