شهید، اباذر جعفری: خدایا ! من شمع هستم و می سوزم تا راه روشن کنم و فقط از تو می خواهم که وجود مرا تباه نکنی و اجازه دهی تا آخر بسوزم و خاکستری از وجودم باقی نماند. قبول شهادت، مرا آزاد کرده است. من آزادی خود را به هیچ چیز حتی به حیات خود نمی فروشم.می دانم که حسین وار به دنبال علی(ع) می روم و خدای علی(ع) و حسین(ع) راه ما را روشن خواهد کرد. می دانم که خدای علی(ع) و حسین(ع)ما را هدایت خواهد کرد و می دانم که خدای علی(ع) و حسین(ع) درد و غم ما را خواهد شناخت و استشهاد ما را استقبال خواهد کرد. سلام؛ ای عزیزترین کسی که در این دنیا بعد از خدا فقط تو را دوست داشتم! ای پدرم! ای که دردها و غم های زیادی کشیدی تا قد مرا به این اندازه رساندی! هرگز فراموشت نمی کنم. ای پدری که در راه خدا اجازه دادی که فرزند حقیرت برای زنده ماندن دین خدا به فرمان رهبر و امامش جهاد کند! خدا عوضت بدهد. فقط این را بگویم که: مادر! عزیزتر از عزیزانم! هیچ فقط فراموشت نکردم و در سخت ترین لحظه های عُمرم و حساس ترین ساعت های زندگی پُر دردم فقط نام تو برایم کافی بود و خیلی دوستت دارم. مادر عزیز! خدا اَجرت دهد؛ دعایم کُن. برادرم! به خدا قسم آن قدر دوستت دارم که نمی دانم چه بنویسیم؛ همیشه از شما خجالت می کشیدم؛ تو خیلی به گردنم حق داری و امیدوارم که مرا حلال کنی؛ پدرم را در همه امور یاری کُن؛ مشکلات همیشه هست و دنیا همین است. خدا را فراموش نکنید که همه از اوییم و به سوی او خواهیم رفت؛ صبر کنید که ایام هجران بسر خواهد آمد.۱ (۱۱۸۴۴۲۶) اباذر جعفری ۲۹/۹/۶۵