شهید، عبدالحسین یعقوبى: خداى را سپاس که بر این بنده ی روسیاه مِنَّت گذاشت و مرا در جمع راهیان نور و فاتحان حرم حسینى قرار داد که -ان شاء الله- صاحب اَجر عظیم دُنیوَی و اُخروى -از طرف خداوند مَنّان- شویم و از خداوند متعال مى خواهم مرا از سالکان طریقت خویش و دست یافتگان به سعادت و خوشبختى قرار دهد. پدرم و برادران عزیزم! دست از امام و بیعت با این فرزند زهرا(س) بر ندارید و همواره حزب الله، رهبرى روح الله و روحانیت مبارز خط امام را سر منشأ اَعمال خویش قرار دهید و دنباله رو افرادى که فرقه شان هواهاى نفسانى و شیطانى است و عاملان تفرقه، نفاق، جدایى و برادرکُشى، نباشید. در امور خیر، فرهنگى و ارشادى، از پیش قراولان جبهه ی مسلمین باشید و در اطاعت از روحانیت محل، مخصوصاَ حاج آقا شالى -این چراغ هدایت گر جامعه ی شال و مردم- سر از پا نشناسید و عاملان نفاق و تفرقه را به مَوَدَّت و وحدت نصیحت نمایید. در هر عملى رضاى خداوند را در نظر داشته باشید که بهترین اعمال ما آن است که بیشتر مورد توجه و رضایت خداوند قرار گیرد. در مبارزه با جبهه ی کفر و نفاق به پیش روید، حتى تا سرحد جان دادن و اهدای خون، که خون بهایش را خداوند مَنّان مى دهد. از خداوند درخواست مى نمایم مرا از سالکان و صالحان درگاهش و شامل لطف و مرحمت قدسی اش قرار دهد، تا همواره در راه پیشرفت، سعادت و ارتباط با منبع وحى، قبل از همه خود و سپس خداى خویش را بشناسم و خانواده را به صبر و بردبارى در مصیبت ها و سختی ها سفارش نمایم. مادر، اى زینب زمان! در مرگ من گریه نکن تا در روز قیامت پیش زینب(س) و فاطمه(س) روسفید شوى؛ ما سربازان ابا عبد الله(ع) در بهشت میهمان او هستیم. (۱۸۳۲۸۲۹)