مادر شهید: شب قبل از اعزام به جبهه، وسایلی را که در خانه داشت جمع آوری کرد و همه را گوشه ای گذاشت و صبح آن عازم جبهه ها شد. قبل از اعزام به خیلی از فامیل و دوستانش گفته بود که من شهید می شوم. ۱۰ روز بود که از رفتنش به جبهه گذشته بود، فامیل جمع شدند تا برای سلامتی او آش پشت پا بپذیم و پخش کنیم. در حال پخش کردن آش بودیم که خبر آوردند، حیدر قلی پسرم زخمی شده است، آش از دستم افتاد و در دلم غوغایی به پاشد، آن روز هر طور که بود آش ها پخش شد، در حالی که حیدر قلی همان روز شهید شده بود و به ما نمی خواستند بگویند.

شهید حیدر قلی رضایی، علاقه ی زیادی به شعر و نوشتن داشت. دفتری از خاطرات سربازی اش به جای مانده که در آن چند شعر نو سروده است، از جمله ، شعر قدم آهسته: شروع کردم به خدمت برابر یک دسته قدم آهسته می رفتم. ولی با حالت خسته قدم آهسته رفتن. نگویید کار آسانی است ز سختیهای آن گویم که همچون دادن جان است. بگویم از نگهبانی، جوان را پیر می سازد اگر شیر ژیان باشی ترا دلگیر می سازد کجایی مادر زارم بیا یکدم ملاقاتم در این گروهان تصرف شد تمام صبر و اوقاتم گر تو می توانی تا زمانی که نفس دارم بیا مادر به پهلوم که جان خویش بسپارم