در حال دریافت تصویر  ...
نام بیژن پورحیدری
نام پدر محمود
نام مادر اقدس خانم
محل شهادت موسیان

بیوگرافی
پورحیدری، بیژن: هشتم مرداد ۱۳۴۳، در شهر بیجار به دنیا آمد. پدرش محمود، در جهاد سازندگی کار می‌کرد و مادرش اقدس‌خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت آرپی‌جی‌زن در موسیان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر و صورت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین واقع است.

محل تولد بیجار تاریخ تولد ۱۳۴۳/۰۵/۰۸
محل شهادت موسیان تاریخ شهادت ۱۳۶۱/۰۸/۱۱
استان محل شهادت ایلام شهر محل شهادت موسیان
وضعیت تاهل مجرد درجه نظامی
تحصیلات دیپلم رشته تجربی
عملیات سال تفحص
محل کار بنیاد تحت پوشش
مزار شهید قزوین - قزوین


در صورت داشتن تصاویر یا اطلاعات بیشتری از شهید می توانید آنها را در اختیار ما قرار دهید تا در سایت قرار گیرد

   
عنوان         فایل   
متن
تصاویر
اسناد
وصایا
شهید، بیژن پورحیدری: اکنون که بر فضل و رحمت خداوند توکل کرده ام و عازم هستم تا این حجاب اکبر را -که مبدأ تمام حجاب ها و ظلمت هاست- ان شاء الله در راه او بردارم و بند حب دنیا را -که تمام خطاهایمان از این حُب منشأ می گیرد- از خود بُگسَلم؛ چند جمله ای را -که بر من فرض الهی است- به عنوان یک بنده ی خداوند و یک مُسلم با شما پدر، مادر، خواهر، برادر و تمامی دوستان و آشنایان، به اسم وصیتنامه، بیان می دارم: وصیت من به شما رعایت تقوای الهی است. در همه حال خدای تبارک و تعالی را ناظر بر خود و اعمال و کردار خود بدانید و هر لحظه روزی را به یاد آورید که دیده ها همه گریان و صورتها از خوف خداوند -جل جلاله- سیاه و تمام ذره ذره ی اعمال ما در بارگاه با عظمت ربوبی، ثبت و ضبط شده است و به حساب تک تک کردارمان خواهند رسید. آن وقت رو سفید کسی است که گفته های خداوند و قرآن را به گوش دل شنیده و عامل به آنها گشته و روسیاه و ذلیل آن است که در این ره تقوای الهی را پیشه ی خود نساخته و از پروردگار قهار خوف نداشته باشد. من آنقدر بر خودم ستم کرده و گنه کارم، که این سیئات برایم حجابی شده و جای کلامی و بیانی نگذاشته است؛ به همین خاطر از خداوند رحمان خواهانم که مرگ مرا شهادت در راهش قرار دهد؛ زیرا مگر نه چنین است که با اولین قطره ی خونی که از شهید بر زمین جاری می شود، گناهانش بخشوده می شود؟! پس خداوندا! به ما لیاقت کُشته شدن در راهت را عطا فرما و من را جزو کسانی قرار ده که تو را شناخته و عاشقت است. خُب؛ بدانید که سرنوشت همه ی ماست که از این دنیا -که همه چیزش فانی است و زود گذر- به آن سرا -که همه اش جاوید است و پایدار- برویم؛ زیرا «کل نفسٍ ذائقه الموت». پس موت امری اجتناب ناپذیر است و چه بهتر که این موت، قتل در سبیل او و برای پیشبرد دین او باشد؛ پس اگر خداوند توفیقی عطا کرد و ما به سویش هجرت کردیم، استقامت پیشه کنید و از مسیر الله -که همان راه رهبر عزیزمان و ادامه ی خط شهیدان است- پشتیبانی کرده و در این راه کوشاتر از همیشه و به یاد مصایبی که بر ابا عبد الله(ع) گذشت باشید و شکر خدای تبارک و تعالی را بکنید. در پایان از همه ی دوستان، آشنایان و عزیزانی که بر گردن منِ حقیر و ضعیف حقّی دارند، طلب حلالیت می کنم و می خواهم که مرا از کرده های ناپسندی که نسبت به آنها انجام داده ام، عفو کنند و ما را نیز در دعاهایشان فراموش نکنند؛ از همه التماس دعا دارم.۱ (۱۱۵۰۴۳۵) بیژن پورحیدری ۰۴/۰۸/۱۳۶۱