شهید، اکبر برمایون: سخنم را با یاد خدا آغاز می کنم. با سلام به مادر مهربان و عزیزم که برای من بسیار زحمت کشید. درود من به تو ای مادر! که ما را با چه سختی بزرگ کردی و به من چیزهایی یاد دادی که در هیچ جای و هیچ مکانی نمی توانستم آنها را فرا بگیرم. ای مادر! متأسفم که چیزی ندارم به تو بدهم و جبران این همه لطف و مهربانیت را بکنم. امیدوارم که اجر و پاداش شما را خداوند متعال بدهد و اگر خداوند شهادت را نصیب من کرد، می دانم که در مرگ من گریه نخواهی کرد و نباید هم بِکُنی؛ چون با استقامت و تحمل این ناراحتی ها، دشمن شکست خورده و منافقان را رسوا و روح مرا شاد خواهی کرد. بار خدایا! توفیق شهادت را نصیب من گردان، تا شاید با مرگم بتوانم کمکی به انقلاب کرده باشم. شما پدر و مادر! مسؤولیت سختی به گردن دارید که همانا مسؤولیت بزرگ کردن بچه ها است. خداوند، این مسؤولیت را به گردن شما نهاده است و آن را باید به نحو احسن انجام داده، بچه ها را اسلامی و انقلابی تربیت و آنها را با قرآن و اسلام آشنا کنید. پیام من، همان پیام شهیدان است به ملت قهرمان و شهیدپرور انقلاب اسلامی ایران و آن این که: به حرف امام گوش دهید و به آن عمل کنید و در خط امام حرکت کرده، هرگز امام را -که امید مستضعفان جهان، به خصوص ایران است- تنها نگذارید و همیشه، پشتیبان روحانیت در خط امام باشید و دست از این انقلاب بر ندارید.۱ (۱۱۱۵۳۶۳)