شهید، عباس شجاعى: این جانب عباس شجاعى، فرزند رضى ‏اللّه، داراى شماره شناسنامه ۲۱۷، ساکن آبیک، به موجب احتیاج جبهه‏ هاى حق علیه باطل به نیروى انسانى و عشق جنگیدن در راه اسلام، همانند سلمان ها و بلال هاى ایران و در راه میهن اسلامی ام و مردم مسلمان میهنم، خود را آماده اعزام به جبهه نمودم. اگر جزو شهدا به حساب آمدم، باید بگویم که خوشا به سعادت خانواده‏ ام؛ چرا که موجب سرافرازى آنان نزد خدا خواهم شد. از شما خانواده عزیزم -که به من اجازه دادید تا به جبهه بیایم- بى‏ نهایت متشکرم و پیش خدا شفاعت تان را مى ‏کنم. از شما خواهش مى‏ کنم که پشتیبان ولایت فقیه باشید و امام بزرگوار و زحمتکش تان را تنها نگذارید. على جان! سعى کن نمازت را اول وقت بخوانى و قرآن را یاد بگیرى. غلامرضا! تو هم بیشتر قرآن بخوان و سعى کن به آن عمل کنى؛ اما راجع به درسهای تان، شما درس را سبک نشمارید؛ چون دانش ‏آموزى بر هر مسلمان واجب است و هم چنین اگر درصد تحصیل‏ کردگان مملکت کم باشد، باید از مستشاران اجنبى استفاده کنیم و خودتان بهتر مى‏ دانید که آن ها چه بلایى سر ما مى‏ آورند و ما را به چه روز سیاهى مى‏ نشانند. پدر و مادر جان! هرگز براى من گریه نکنید؛ مبادا دشمن از گریه شما شادمان شود و روحیه بگیرد. پدر جان! مرا به خاطر بى ‏احترامى‏ هایم نسبت به خودتان ببخشید. على و غلامرضا! هر کدام از کتاب هایم که به کارتان آمد، بردارید و بقیه را در بسیج بگذارید. توضیح: در مورد بدهکارى ام -که در وصیت نامه قبلى ذکر شده بود- آن را به فقرا نپردازید؛ چون خودم پرداختم!۱ (۱۴۲۶۵۲۲) ۱۳/۱۲/۶۰