شهید، احمد یعقوبى: این جانب احمد یعقوبى، وصیت مى کنم که اگر من در راه رضاى خدا به شهادت رسیدم، ۲۰ تومان به رجبعلى مرتضایى بدهکارم و امیدوارم آن را برآورده کنید؛ به غیر از این به کسى بدهکار و از کسى هم طلبکار نیستم. پدر و مادر عزیزم! از شما پوزش مى خواهم که موقع آمدن به جبهه از شما خداحافظى نکردم. پدر و مادرم! امیدوارم از بابت من هیچ نگرانى به خود راه ندهید و اگر شهید شدم، راضى نیستم برایم گریه و زارى کنید و امیدوارم صبر داشته باشید؛ چون راهى که من انتخاب کردم، راه جهاد در راه خدا و مبارزه با دشمنان خدا است. اگر جوان هایی مانند من به جبهه نروند و براى خدا مبارزه نکنند، حتماً بدانید اسلام و انقلاب از بین مى رود و همه باید زیر بار ذلت زندگى کنیم. پدر و مادرم! باز هم مى گویم، صبر داشته باشید و براى رضاى خدا گام بردارید و افتخار کنید پسرى چون من در راه رضاى خدا به شهادت رسیده است. همیشه به یاد خدا باشید و بر او توکل کنید؛ زیرا همه ی هستى ما از خداىْ -تبارک و تعالى- است. ...و آرزوى دیگرم این که جوانان راه مرا -که راه امامان مى باشد- ادامه دهند. اگر من به شهادت نایل گشتم، پیکرم را در قزوین و نزد دیگر شهدا به خاک بسپارید. دوباره تکرار مى کنم: اى پدر و مادر عزیز! من یک خداحافظى به شما بدهکارم و خجالت می کشم؛ چون نشد خدمت برسم! به خاطر خداوندْ -تبارک و تعالى- مرا حلال کنید. (۱۸۳۲۵۴۱) احمد یعقوبى