شهید، حکمت قربانی: مدتی است می خواهم وصیت نامه بنویسم؛ اما فرصت نمی شد. امروز از فرصتی که پیش آمد (قبل از رفتن به مأموریت) استفاده کردم و چند کلمه ای با مادر گرامی، پدر بزرگوار، برادران و خواهرم صحبت می کنم. به مادر می گویم: بر تو بشارت باد که خداوند این سعادت را نصیب تو کرد، که فرزندت شهید شد؛ البته اگر مورد قبول خدا واقع گردد! مادر مهربانم، پدر بزرگوارم، برادرانم و خواهر عزیز! آیا می دانید هدف خدا از آفرینش ما چه بوده است؟ آیا می دانید این دنیا ابدی نیست و بالاخره می دانید که همه رفتنی هستیم؟ همان طوری که خدا در قرآن می فرماید: «انا لله و انا الیه راجعون» (بقره/۱۵۶) -به درستی که ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم؛ پس چرا وقت تلف می کنیم؟! چرا به جنایات فاشیستی و امپریالیستی آمریکای جهان خوار و عُمالش توجه نمی کنیم و ساکت نشسته ایم؟ عزیزان من! مگر فرزندان شما با دیگران فرق دارند؟ مادرم! به شما چندی پیش گفتم که اگر شهید شدم، نباید هیچ ناراحت شوی و برایم غُصه بخوری. مادر! مگر خون فرزندت از خون علی اکبر و علی اصغر حسین(ع) -که در کربلا با لب تشنه به شهادت رسیدند- رنگین تر است؟ که اگر رنگین تر است، حق داری ناراحت شوی؛ ولی اگر رنگین تر نیست، نباید محزون شوی. دلت را به دریا بزن و برایم دعا کن که این جسم ناقابل مورد پذیرش درگاه خداوند واقع شود. هیچ ناراحت نشو، که فرزندت در راه خدا و پیروزی اسلام بر کفر شهید شد. برایم دعا کن؛ من به دعای شما احتیاج دارم. دعا کن که خداوند این جسم ناقابلم را از خانواده ی شما قبول کند. من برای دفاع از انقلاب اسلامی و حفظ اسلام و قرآن و مرزهای کشور به جبهه ی جنگ علیه کفار و یزیدیان -که امروزه به شکل خائنین و مزدورانی چون صدام، که به قول امام «ما از هزاران دام می گذریم؛ این که صدام است!» و سه تای بعدی «شاه حسین»، «شاه خالد» و «انورسادات» جلوه گر شدند و با انقلاب اسلامی مقابله می کنند - عازم شدم. پدر و مادرم! در راه اسلام و قرآن، از بذل جان، مال، زن و فرزند خود ذره ای دریغ نداشته باشید و با کمال میل همه چیز خود را در راه خدا و احیای سنت های الهی بدهید. من تا آخرین قطره ی خونِ ناقابل خود، علیه دشمنان انقلاب عزیز و نور آسمانی مان خواهم جنگید تا با کمک برادران جان بر کف، مؤمن و متعهد، تمام دشمنان اسلام را -در تمام جبهه ها- نابود و قلع و قمع کنیم و زمینه ی ظهور حضرت مهدی(عج) را فراهم نماییم؛ لذا در این راه باید از جان خود -که امانتی از جانب خداست- استفاده ی صحیح نماییم و در راه رضای او فدا کنیم و حال از همه می خواهم در راه خدا قیام کنند و احکام قرآن را به اجرا بگذارند. انتظارم از پدر و مادرم این است که: ۱- در مرگ من ماتم نگیرند و برایم جشن بگیرند و به یاد برادرانی که در اهواز، آبادان، خونین شهر و مکان های دیگر -آن هم با چه وضعی- شهید شدند، باشند. ۲- همیشه گوش به فرمان امام باشند.۱ (۱۵۹۱۳۳۴) دوستدار همیشگی شما؛ حکمت قربانی