شهید محمود نورى: اى خداى من، اى معبودم، اى پروردگارم! تو که کمال انسانیت را در شهادت مى ‏دانى، مرا به این کمال برسان. مرا به آن سویى هدایت کن که راه حسین بن على(ع) در آن قرار دارد. خدایا! با توجه به گناهان فراوانى که دارم، با چه رویى قلم روى کاغذ آورم و وصیت نامه تنظیم کنم؟ من از چه بنالم و از چه گریه کنم که بسیار گناهانم سنگین است؟! خدایا! تو را قسم مى‏ دهم به مهدی(عج)، زهرا(س) و به حسین(ع) گلگون کفن و به خون خفته ‏ات گناهانم را ببخش و بیامرز. وصیت من به برادران این است: امام عزیز را تنها نگذارید؛ بیشتر در کلامش دقت کنید؛ سعى نمایید از او دور نشوید، که براستى اگر این گونه شود، گمراه مى ‏شوید؛ همیشه به یاد خدا باشید و در راه او و براى او قدم بردارید. پشتیبان ولایت فقیه و روحانیت مبارز و در خط امام باشید و هیچ گاه امام را تنها نگذارید. ...و شما اى خواهرانم! مانند زینب(س) باشید؛ حجاب تان را حفظ کنید تا مُشتى بر دهان یاوه ‏گویان و کافران از خدا بى ‏خبر باشد. پدر و مادر عزیزم! دوست داشتم همیشه با هم باشیم؛ ولى خداوند این افتخار را نصیب من کرد تا در راه او شهید شوم؛ هیچ ناراحت نباشید و فقط، براى پیروزى رزمندگان اسلام دعا کنید. (۱۸۰۱۰۷۵) کسى که همیشه روحش با شماست پسر کوچک تان؛ محمود نورى