شهید، احمد محمدى: ...و چند کلامى با همسر مهربانم: همسر مهربانم! در این لحظات آخر عُمر از شما مى ‏خواهم از من راضى باشی و اگر احیاناً در این مدت زندگى -از روى نادانى و نداشتن صبر کافى- حقى را از شما پایمال کردم، به بزرگى خودت ببخش. از خداى –عزَّوجَل- برایم طلب آمرزش کن تا خداوند از گناهانِ من روسیاه بگذرد. تو، همسرى مهربان بودى و من همیشه مدیون مَحبَّت هاى تو هستم. مى ‏دانم تو به قدرى خوبى که -اگر اشتباهى از من سر زده باشد- مرا مى‏ بخشى. من آرزو داشتم مانند گذشته با همدیگر زندگى می کردیم و پیش هم بودیم و روزگار را به خوشى می گذراندیم؛ اما وظیفه ی دفاع از اسلام مهم تر از همه ی این حرف ها است. از شما بندگان پاک و بى‏ گناه خدا مى ‏خواهم تا دیر نشده، به راه اسلام راستین بیایید و قرآن کریم را زیاد بخوانید که کتاب پُرارزشی است و مردان خدا شب تا صبح نمی خوابیدند و به تلاوت آن مشغول بودند. قرآن، کتابى است انسان ساز که آدمى را -اگر به دستوراتش دل ببندد- از آتش جهنم نجات مى دهد. حتماً شنیده اید که منافقین، مَردان خدا را -که با قرآن بیشتر اُلفت داشتند- مانندِ مطهرى، رجایى و باهنر، ترور کردند و هم چنین فرزندان راستین قرآن را در محراب عبادت و خیابان ها به شهادت رساندند. از شما مى‏ خواهم هیچ گاه برابر زورگویى و تجاوز به حریم اسلام، سکوت نکنید و استوار و پابرجا باشید. به قول امام عزیزمان «بهشتى، خار چشم دشمنان بود» و ما دیدیم که او چگونه با منافقین مبارزه مى‏ کرد و آنان از ترس، این مرد خدا را -البته به اتفاق هفتاد و دو تن از یاران با وفایش- شهید کردند. از روحانیَّت مبارز، مانند امام خمینى حمایت کنید و بدانید هرگاه مردان خدا انقلاب مى ‏کنند، پیروز هستند. تاریخ نشان مى‏ دهد کسانى بودند که به اسم اسلام شروع کردند، ولى نیَّت اللّه‏ نبود و با شکست نکبت بارى روبرو شدند. ما در این انقلاب اسلامى، هر لحظه چشم به یارى پروردگار عالَم داشتیم و دیدیم که پیروز شدیم. من با آگاهى کامل و به رهبری مرجع عالی قدرم، قدم به جبهه ی نبرد حق علیه باطل می نَهم و تا آخرین قطره ی خونم مى‏ جنگم و شهادتم را آرزو مى‏ کنم. به شما فرزندانِ عزیز! مى‏ گویم که راه تان، راه حق باشد و همانند جهادگران، راه حق را پیش گیرید و على وار زندگى کنید تا خداوند شما را یارى کند. به یک یک خانواده‏ ها -از بزرگ تا کوچک- عرض مى‏ کنم که بدانید شهادت بنده، افتخار عزیزان و مخصوصاً برادران انقلابى من است؛ چون من در تمام دوران زندگى، زحمات و سختی هاى شما را باعث بودم. این افتخار براى من نیست؛ بلکه براى شما است که نقش مهمى برایم داشتید. برادران مؤمنم! برادرتان مى‏ خواهد او را یارى کنید تا به جبهه برود و از اسلام پاسدارى کند که اگر لیاقت شهادت را داشت، شهید شود و باعث افتخار شما گردد. آن چنان باشید که بعد از شهادتم براى خانواده ی عزیزم و دوستانم رنج، نگرانى و خستگى ایجاد نکنید. از همگى دوستان که در مراسم ختم من و براى رسیدن به اهداف الهى زحمت مى ‏کشند، مرا حلال کنند؛ مخصوصاً خانواده و برادران عزیزم... پدر عزیزم! شما رهبر و سرور عالی قدر خانواده مى‏ باشید و بعد از من مسؤولیت نگهدارى خانواده بر عهده ی شما است و مى ‏دانم بعد از مرگم مسؤولیت شما بسیار سنگین مى ‏شود؛ ولى از شما مى ‏خواهم در تربیت فرزندانم و همسرم به راه اسلام کوشا باشی تا من در آن دنیا احساس راحتى کنم. احمد محمدى