شهید، علی صفارها: سلام به مهدی(عج) و نایب بر حقش، امام خمینی و ملت شریف و شهیدپرور؛ ملتی که هزاران لاله از خون سرخ شهیدانش سر بر افراشته است. سلام به پدر و مادر عزیزتر از جانم؛ عزیزان من! این نامه را که از خود برای شما به جا می گذارم، «شهادت نامه»ی من است و به این علت این نام را بر آن می گذارم، که شهادت آرزوی من است. در مکتبی که من در آن درس خوانده ام، شهادت کمال انسانیّت است؛ لذا از شما می خواهم اگر قسمتم شد (که در آرزوی آنم)، بدانید که هیچ مقامی بالاتر از مقام شهید نیست؛ پس، از شما می خواهم مرگ مرا عروسی ام بدانید و برایم گریه نکنید و تمام سعی و کوشش تان این باشد که همراه انقلاب باشید و افتخار کنید که چنین فرزندی را تحویل جامعه ی اسلامی دادید و همیشه دعا کنید، تا امام خمینی سلامت باشد و در گوش دشمنان انقلاب بخوانید: «آیینه ی زمان است، آن پیر در جماران». این راهی که من رفتم، راهی است که خود انتخاب کردم و به آن ایمان کامل داشتم و امیدوارم بتوانم این راه را به آخر برسانم. این را هم بدانید که خون من و امثال من -که در جبهه های حق علیه باطل هستند- از خون شهیدانی چون: «دکتر بهشتی»، «آیت الله مطهری» و «رجایی» -که نور چشم امام امت بودند- و هزاران شهید دیگر، رنگین تر نیست؛ پس اگر هر فرد متعهد و مسلمانی، کوچک ترین احساس مسؤولیتی نسبت به اسلام و جمهوری اسلامی بکند، خود به خود پای در این راه -که راه پاک باختگان و جان برکفان است- خواهد گذاشت و با فریاد خون خود، مشت محکمی بر دهان ابرقدرت ها خواهد زد.۱ (۱۴۶۹۶۸۶) قطره ای از دریای فداییان راه اسلام علی صفارها ۱۶/۷/۱۳۶۲