شهید، حاجعلى نعمتى: پدر جان! من چون در سنندج نتوانستم به خواسته ی وجدانى خود، یعنى شهادت در راه اسلام، برسم؛ لذا خود را به سقز انتقال دادم که شاید بدین طریق بتوانم به هدف خود برسم. -ان شاء الله- اگر شهید شدم، ناراحت نباش؛ بلکه خوشحال شو. پدر جان! مبادا پس از مرگم گریه کنى که دشمن خوشحال مى‏ شود. به مادرم و هم چنین به همه ی دوستان، فامیل و همسایگان سلام برسان و از آنان برایم طلب بخشایش نما. با وجودى که در دنیا آرزوهایم زیاد است؛ ولى همه ی آن ها را فداى هدفم کردم. در راه شهادت پیش مى‏ روم، چنان که حسین(ع) فرمود: «مرگ سرخ بهتر از زندگى ننگین است». من هم مرگ سرخ را ترجیح مى‏ دهم و از شما خواهش مى‏ کنم همان طور که از اول انقلاب مبارزه کردید، پس از مرگ من هم به مبارزه ادامه دهید و در راه اهداف مقدس اسلام، تا مرحله ی شهادت پیش بروید. برقرار باد پرچم جمهورى اسلامى ایران؛ پیروز باد مبارزه ی مستضعفین علیه مستکبرین؛ پاینده و جاویدان باد ایران و ارتش جمهورى اسلامى ایران؛ (۱۷۹۰۳۵۳) حاجعلى نعمتى ۱۵/۶/۵۹